Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας και η πρόσληψή της ΙΙΙ (δεμ.)

Ο τρίτος τόμος παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για δύο κυρίως λόγους:
Πρώτον, επειδή η λογοτεχνία του Μεσοπολέμου με την έξαρσή της στη Δεκαετία του Τριάντα, στη νέα αυτή χρονική φάση, που οι στρατιές των ναζί ζητούσαν να επιβάλλουν τον σκοταδισμό τους στην Ευρώπη, πλουτίζεται, ως αντίδραση στο ζοφερό κλίμα, με νέα έργα, κάποτε οριακής σημασίας, που ένια εξ αυτών επωμίζονται τον ρόλο της ενίσχυσης του ηθικού και εθνικού φρονήματος, ιδωμένου κατά τα πρότυπα του ελεύθερου στοχασμού του Σολωμού, που θεωρούσε «εθνικόν ό,τι είναι αληθές».
Δεύτερον, επειδή εμφανίζεται μια νέα γενιά, η οποία, ενώ ανατράφηκε με τα νεωτερικά έργα της Δεκαετίας του Τριάντα, διατηρεί μια διακριτκή απόσταση από τους πρεσβύτερους, ιδιαίτερα από εκείνους που συντηρούν τα κατεστημένα ιδεολογήματα. Τα έργα της νέας αυτής γενιάς, παρότι πρώιμα, έδιδαν ήδη καλές υποσχέσεις που θα τις επαληθεύσουν αμέσως έπειτα, υιοθετώντας κυρίως το νεωτερικό στοιχείο και πλουτίζοντας τη θεματική με ό,τι ανέδειξαν ως πρώτο αγαθό οι δύσκολοι καιροί.