Ποιον σκέφτεσαι όταν κάνεις έρωτα;

Όταν μια γυναίκα κάνει έρωτα μ' έναν άντρα και σκέφτεται κάποιον άλλον, είναι βέβαιο πως η σχέση της αρχίζει να κλονίζεται.




Κριτική

Το μυθιστόρημα "Ποιον σκέφτεσαι όταν κάνεις έρωτα;" μπορεί να καταταχτεί στο λογοτεχνικό είδος που αποκαλείται επιστημονική φαντασία. Ο συγγραφέας του, ο κατά το ήμισυ ελληνικής καταγωγής Ομέρο Αρίτζις (Κοντεπέκ, Μεξικό, 1940), επί το ελληνικότερον Όμηρος Αριτζής, γιος του Νικία ­που γεννήθηκε στη Σμύρνη, πολέμησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά την Καταστροφή διέφυγε στην Ολλανδία και από εκεί το 1927 πήγε στο Μεξικό­, θίγει επίσης το ζήτημα της μοναξιάς στη μεγαλούπολη και όχι μόνο σε αυτήν. Εδώ υπάρχει πάλι η Πόλη του Μεξικού, μόνο που διαιρείται σε δύο αντίπαλα και αλληλομισούμενα τμήματα, εκ των οποίων το ένα ονομάζεται Πόλη του Μοντεζούμα και το άλλο Πόλη του Νετσαουαλκόγιοτλ (τα ενώνουν τα στρώματα της αιθαλομίχλης). Η δράση εκτυλίσσεται το έτος 2027 και αργότερα, μετά την κατεδάφιση πολλών ιστορικών κτιρίων της πόλης και την ανέγερση «σύγχρονων ερειπίων», μετά τη μετονομασία των μαγαζιών, μετά την πλημμύρα των φαστ φουντ, μετά την εξαφάνιση των ζώων, των φυτών και των ποταμών, τότε που η χώρα έχει βυθιστεί στην οικολογική καταστροφή. Οι φτωχοί έχουν πληθύνει, οι άνεργοι μετέρχονται διάφορα πρόχειρα επαγγέλματα για να επιβιώσουν και η διαφθορά έχει κατακλύσει τα πάντα. Υπάρχουν και εδώ περίεργες καταστάσεις: μια γυναίκα πεθαίνει τη στιγμή της ερωτικής πράξης, ένας άνδρας παίζει την τρομπέτα του πάνω στους τάφους, σε ένα μεταλλικό δέντρο με κυλινδρικά κλαδιά στο κέντρο μιας πλατείας κελαηδούν μηχανικά πουλιά. Ακόμη, η αφηγήτρια, η Γιο (στα ισπανικά Υο, δηλαδή Εγώ), που συνεχώς ψηλώνει και μοιάζει με καμηλοπάρδαλη, μια κοπέλα με φοβίες για τις αράχνες που πλημμυρίζουν την πόλη, μιλάει για τους φίλους της και την εφιαλτική ζωή στην πόλη. Υπάρχουν ήρωες (ο Αριέλ, ο Ανίβαλ) και ηρωίδες (η Αρίρα, η Ροσάλμπα, η Μαρία, η Δουλσινέα), κυρίως όμως υπάρχουν συμμορίες δολοφόνων με μέλη άνδρες και γυναίκες, απαγωγείς, βιαστές αστυνομικοί, έμποροι ανθρωπίνων οργάνων ­ ο φόβος είναι διάχυτος παντού.


Το «Χωρίς αίσιο τέλος», δημοσιευμένο το 1981, είναι πλημμυρισμένο από τους απόηχους της τρομερής σφαγής στο Τλατελόλκο, στην Πλατεία των Τριών Πολιτισμών, στην Πόλη του Μεξικού, τον Οκτώβριο του 1968, εποχή παντοδυναμίας του PRI. Το Ποιον σκέφτεσαι όταν κάνεις έρωτα;, δημοσιευμένο το 1994, περιέχει με τη σειρά του αιχμές για το ίδιο κόμμα που θεωρούσε ­και μάλλον εξακολουθεί να θεωρεί­ εαυτόν κληρονόμο των ιδανικών του Εμιλιάνο Ζαπάτα και του Πάντσο Βίγια, συνεχιστή των επαναστατικών παραδόσεων του μεξικανικού λαού. Ο Αρίτζις, ο οποίος, ας σημειωθεί, υπήρξε πρέσβης του Μεξικού στην Ελβετία και στην Ολλανδία (φυσικά επί κυβερνήσεων του PRI), χαρακτηρίζει αυτόν τον πολιτικό σχηματισμό, που ο Μάριο Βάργας Γιόσα έχει αποκαλέσει την «τέλεια κοινοβουλευτική δικτατορία», «Επαναστατικό Κόμμα της Διαφθοράς» αντί Επαναστατικό Θεσμικό Κόμμα, όπως είναι το σωστό: Ρ(artido) R(evolucionario) Ι(nstitucional). Και αυτό πολύ προτού το συγκεκριμένο κόμμα απολέσει την εξουσία ­ύστερα από 70 χρόνια­ από το κεντροδεξιό ΡΑΝ, του οποίου ο υποψήφιος Βισέντε Φοξ, o αντιπρόσωπος της Coca-Cola στο Μεξικό, εξελέγη πρόεδρος της χώρας πριν από λίγους μήνες.

Φίλιππος Φιλίππου, «ΤΟ ΒΗΜΑ», 18-02-2001