Μετά τα Φυσικά Βιβλία Μ' - Ν'

Ο διανοητής εκείνος που συμπληρώνει και εξελίσσει με ουσιαστικό τρόπο την πλατωνική σκέψη είναι ο Αριστοτέλης, ένας φιλόσοφος του οποίου το έργο έχει μια έκταση εντυπωσιακή και ταυτόχρονα είναι κατεξοχήν καινοτόμο σε πολλούς τομείς. Είναι ο θεμελιωτής της ορθολογικής διαδικασίας, καθώς περιέγραψε με ακρίβεια τη διαδικασία ορισμού μιας έννοιας, τη δομή της κατηγορικής πρότασης, τα νόμιμα συλλογιστικά σχήματα και τρόπους, καθώς και τις βασικές κατηγορίες εννοιών που επέχουν τη θέση κατηγορήματος σε μια πρόταση. Τα λογικά έργα του "Κατηγορίαι", "Περί Ερμηνείας", "Αναλυτικά Πρότερα", "Αναλυτικά Ύστερα", "Τοπικά", "Σοφιστικοί Έλεγχοι" συγκεντρώθηκαν από τους επιγόνους του υπό ένα γενικό τίτλο: "Όργανον".
Ο Αριστοτέλης, επίσης, είναι αυτός που εισάγει έννοιες, οι οποίες έκτοτε δεν σταμάτησαν να απασχολούν τη φιλοσοφία και γενικότερα την ανθρώπινη σκέψη, όπως τις έννοιες της ύλης και του είδους (μορφής), της δύναμης και της ενέργειας, των ιδεατών, υλικών, κινητών και τελικών αιτίων, του τέλους και της εντελέχειας, των πρώτων και δεύτερων ουσιών. Επιπλέον, δίνει μια νέα εικόνα περί του θεού, του κόσμου και της ψυχής, μέσα από μια ριζικά νέα οπτική ("Μεταφυσικά", "Φυσικά", "Περί ουρανού", "Περί ψυχής"). Εισάγοντας επίσης τις έννοιες του μέτρου και της ευδαιμονίας προσφέρει νέα κλειδιά για την αντίληψη της ανθρώπινης συμπεριφοράς (Ηθικά). Τέλος, είναι ο πρώτος που εισάγει όλο το φάσμα της εμπειρικής επαγωγικής μεθοδολογίας, καθώς από τις παρατηρήσεις οδηγείται σε καθολικούς νόμους, ενώ συγχρόνως δίνει ιδιαίτερο βάρος στη λεπτομερειακή συλλογή εμπειρικών δεδομένων, χωρίς την οποία η εξαγωγή οποιουδήποτε φυσικού νόμου είναι τουλάχιστον αναξιόπιστη ("Μετεωρολογικά", "Περί ζώων μορίων", "Περί πορείας ζώων", "Περί ζώων κινήσεως", "Περί τα ζώα ιστορίαι"). [...]