Εχθροί εξ αίματος

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Ο Γιάννης Βαρβέρης διάβασε... τους "Εχθρούς εξ αίματος".

Δραπετεύοντας- μήπως χάριν παιδιάς;- από τα ιδιοφυή στριπ του, ο πρύτανης των κόμικς και μυστηριώδης Αρκάς μάς προσφέρει ένα έξοχο ευσύνοπτο θεατρικό, τους «Εχθρούς εξ αίματος» (Εκδ. Γράμματα).

Πρόκειται για έναν απολαυστικό «εμφύλιο» μεταξύ των οργάνων ενός σώματος που βρίσκεται σε κώμα. Τα Έντερα (Λεπτό και Παχύ) διαπληκτίζονται για το εάν τα υπόλοιπα (Καρδιά, Νεφροί, Πνεύμονες) έχουν ή δεν έχουν συνωμοτήσει να εγκαταλείψουν τον αλκοολικό εγκέφαλο του φορέως, ώστε να μεταμοσχευθούν και... να σωθούν. Άκρως πρωτότυπη υπερρεαλιστική ιδέα που ίσως έλκει την καταγωγή της από τη σειρά «Πειραματόζωα» του Αρκά, οργανώνεται σε υλικό ιλαρότατων διαλόγων και απροσδόκητων ανατροπών. Το αμφίστομο στίγμα του δημιουργού τον παρακολουθεί πιστά και εδώ: το εριστικό και καχύποπτο Λεπτό Έντερο σε διαρκή αντιπαράθεση με το αφελές και καλόπιστο Παχύ, σαφώς αντιστοιχούν στα θρυλικά αντιθετικά ζεύγη Ισοβίτης- Μοντεχρήστος, Καστράτο- Λουκρητία, Κόκορας- Γουρούνι, Πατέρας- Γιος (σπουργίτια). Το φινάλε είναι κι εδώ πικρά αστείο, καθώς τελικά η αδήριτη έκβαση της μεταμόσχευσης βρίσκεται επί θύραις, σημαίνοντας όμως και τον πραγματικό θάνατο του απέλπιδος ανθρώπου. Ένα ζοφερό μονόπρακτο ανατριχιαστικού γέλιου, που θα μπορούσε άνετα να ανθολογηθεί δίπλα στον Πόε, τον Αλφόνσο Αλέ ή την Κάρινγκτον, στην «Ανθολογία του Μαύρου Χιούμορ» του Μπρετόν.
Ο Αρκάς σε μεγάλα- όπως πάντα- κέφια, ισόρροπος ανάμεσα στα τερπνά κουφέτα και στα κόλλυβα.

Ο Γιάννης Βαρβέρης ήταν ποιητής και κριτικός θεάτρου, Τα Νέα, 28/7/2007