Κλιμτ

Το 1936 ο γερμανός φιλόσοφος Βάλτερ Μπένγιαμιν δημοσίευσε ένα κείμενο με τίτλο "Η τέχνη στην εποχή της τεχνικής αναπαραγωγής της". Το δοκίμιο υπερασπίζεται την ιδέα ότι, από τη στιγμή κατά την οποία ένας πίνακας, ένα γλυπτό ή ένα σχέδιο παύουν να είναι μοναδικά και η εικόνα τους διαδίδεται σε μεγάλη κλίμακα, μέσω βιβλίων, καρτποστάλ ή άλλων αναπαραγωγών, χάνουν την ιδιαίτερη αύρα τους, την ατμόσφαιρα ιεροτελεστίας και μαγείας που περιβάλλει την καλλιτεχνική δημιουργία. Η κριτική επικαλείται συχνά τη θεωρία του Μπένγιαμιν αναφορικά με τους πίνακες του Κλιμτ, οι οποίοι έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον στη διαφήμιση. Όλοι μας έχουμε δει κάποια αναπαραγωγή του "Φιλιού", έστω και αν δεν γνωρίζουμε τον δημιουργό του. Εντούτοις, παρά την οξυδέρκεια της συγκεκριμένης ανάλυσης, τα έργα του Κλιμτ εξακολουθούν να συναρπάζουν. Το λεπταίσθητο ύφος του, ο ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί το χρώμα, η σημασία που δίνει στις διακοσμητικές λεπτομέρειες, εξακολουθούν να μαγεύουν το βλέμμα του σύγχρονου θεατή.