Μακιγιαρισμένοι φόβοι

« Δεν ξέρω αν έπρεπε να κάνω κάτι προτού αρχίσω να γράφω, να μιλήσω με κάποιον λόγου χάρη. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος ή κάτι που μπορεί να σε προτρέψει ή να σε αποτρέψει από το να εκφράσεις ό,τι νιώθεις, ό,τι πιστεύεις, ό,τι φαντάζεσαι ή ό,τι ελπίζεις σε μια κόλα χαρτί. Και δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο μέρος όπου βαφτίζεσαι συγγραφέας. Το σίγουρο είναι ότι εδώ και χρόνια γράφω συνέχεια. Έχω έναν κανόνα: να αποφεύγω τη σοβαροφάνεια. Και να γράφω αυτά που πιστεύω. Αναπόφευκτα βαφτίστηκα μέσα στο μελάνι, μέσα στο δικό μου μελάνι. Αυτοβαφτίστηκα δηλαδή. Η μόνη λέξη που μου ‘ρχεται συνειρμικά αυτή τη στιγμή είναι: αυτομαστιγώθηκα, αφού πλέον, γράφοντας, είχα έρθει αντιμέτωπος με τις σκέψεις μου, που μέχρι πρόσφατα μπορούσα και να τις αποφεύγω. Όμως πια τα ψέματα τελείωσαν. Τώρα, τις έχω απέναντί μου!»

Γρηγόρης Αρναούτογλου





Ο Γρηγόρης Αρναούτογλου στην πρώτη του συγγραφική προσπάθεια έρχεται αντιμέτωπος με τους φόβους του. Επιχειρεί να δώσει ανθρώπινη μορφή στον φόβο του για να τον αντιμετωπίσει πιο εύκολα… όμως ανακαλύπτει ότι θα πρέπει να παλέψει με κάτι αόρατο. Και αν καταφέρει κάποιες φορές να νικήσει, θα καταλάβει ότι ο πόλεμος αυτός δεν θα τελειώσει ποτέ!


Δεν δίνει συμβουλές, απλά αποθέτει σ’ ένα χαρτί τις εμπειρίες που έζησε ή άκουσε από φίλους και παραθέτει κάποια συμπεράσματα. Κάποιοι αναγνώστες θα συμφωνήσουν, κάποιοι θα διαφωνήσουν, κάποιοι θα γελάσουν, κάποιοι θα θυμηθούν δικά τους περαστικά.


Εκτός από τον ίδιο παραθέτουν τις εμπειρίες τους για τον φόβο και οι: Γιάννης Σερβετάς, Πέτρος Φιλιππίδης, Λένα Μαντά, Νίκος Βουρλιώτης, Αρχιμανδρίτης πατήρ Διονύσιος Κατερίνας, Μαρία Καρχιλάκη, Αγγελική Νικολούλη, Γιάννης Πάριος, Σεμίνα Διγενή, Τάσος Μπιρσίμ, Μελίνα Ασλανίδου.



“Ο φόβος είναι τόσο βαθύς όσο το μυαλό επιτρέπει.”

Ιαπωνική παροιμία