Η εξέλιξη της κοινωνιολογικής σκέψης

Βιβλίο βαρύ και δύσκολο στην προσπέλασή του αλλά αξίζει τον κόπο της ανάγνωσης, σου προσφέρει απόλαυση και σου αφήνει βαθύ πνευματικό όφελος. Ο Raymond Aron έχει κάνει εξαιρετική δουλειά, αν και το έργο απηχεί προβληματισμούς και αντιπαραθέσεις που την εποχή που πρωτοεκδόθηκε στη Γαλλία το μακρινό 1967 είχαν κάποιο νόημα αλλά τώρα έχουν ξεπεραστεί και αναφέρομαι στη διένεξη των δύο σχολών Κοινωνιολογίας, της αγγλοσαξωνικής εμπειρικής από τη μια μεριά και της θεωρητικής μαρξιστικής του Σοβιετικού μπλοκ από την άλλη, όπως καταγράφεται στον εισαγωγικό πρόλογο του έργου. Αυτή η αντιπαράθεση πλέον δεν ισχύει ή τουλάχιστον δεν ισχύει με την ένταση που ίσχυε στο παρελθόν. Από εκεί και πέρα ο συγγραφέας δίνει σε αδρές γραμμές τα βασικά σημεία των θεωρητικών κατασκευών των κοινωνικών και πολιτικών φιλοσόφων που εξετάζει και ασκεί λελογισμένη και στέρεα κριτική σε πολλά από αυτά. Επίσης παραθέτει στο τέλος των δύο ενσωματωμένων αρχικών τόμων παραρτήματα, όπου εξετάζει τη θέση που πήραν ορισμένοι από αυτούς σε φλέγοντα ιστορικά γεγονότα της εποχής τους αλλά και άλλα κοινωνικά και πολιτικά συμβάντα, αποκαλύπτοντας στον αναγνώστη τη σκέψη τους και την επιστημονική και πολιτικοκοινωνική τους συγκρότηση σε μεγαλύτερο βάθος. Εντύπωση μου προξένησε και με εξέπληξε το γεγονός ότι συμπεριλαμβάνει στους πρωτοπόρους της Κοινωνιολογίας δύο από τους στοχαστές που εγώ αλλά και η επιστημονική ορθοταξία τους θέλει περισσότερο και κυρίως πολιτικούς φιλόσοφους και δευτερευόντως ή και καθ΄ υπερβολή κοινωνιολόγους και αναφέρομαι στους Σαρλ Λουί ντε Μοντεσκιέ και Αλέξις ντε Τοκβίλ. Για το υλικό μέρος της έκδοσης, έχω να πω ότι αυτή είναι άριστη με σκληρό εξώφυλλο, πολύ καλή ποιότητα χαρτιού ενώ και η μετάφραση είναι θαυμάσια. Όπως καταλαβαίνετε το βιβλίο αξίζει και πρέπει να κοσμεί τη βιβλιοθήκη οποιουδήποτε αναγνώστη που σέβεται τον εαυτό του και έχει αγάπη για τις κοινωνικές επιστήμες.