Βίοι παράλληλοι

ΕΝΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΣΤΗΡΙΓΜΕΝΟ ΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Οι παράλληλες διαδρομές του Ίκαρου και της Μύριαμ, είναι σημαδεμένες από έρωτα και θάνατο. Το πεπρωμένο τούς οδηγεί από την εμπόλεμη Συρία, στα παράλια της Σμύρνης, στο Παρίσι, στην Αθήνα και τελικά στην Ικαρία.
Τι είναι άραγε οι ήρωες της ιστορίας; Δολοφόνοι ή Εραστές της ζωής;
Ίκαρος: …η «εταιρεία» που δουλεύω ψαρεύει στο διαδίκτυο «υποψήφιους αυτόχειρες». Δηλαδή δυστυχισμένους, που δηλώνουν ανικανότητα να συνεχίσουν τη ζωή τους. Εγώ λοιπόν, τους «προσφέρω» την απομάκρυνση από τον μάταιο τούτο κόσμο. Με θεωρείτε δολοφόνο; «Ναι, είμαι». Υπάρχει, στο παρελθόν μου, κάτι που να δικαιολογεί τις πράξεις μου; «Ναι …Η Βίκυ».
Μύριαμ: …για να με προστατεύσω, έκανα ένα σωρό εγκλήματα. Σκότωσα τον εραστή και βιαστή μου, τον ανώνυμο διακινητή και τον πατέρα μου. Ξέρω καλά ότι όλες οι δικαιολογίες του κόσμου δε φτάνουν για να διαγράψουν αυτή την πραγματικότητα. Με θεωρείτε δολοφόνο; «Ναι, είμαι». Υπάρχει στο παρελθόν μου, κάτι που να με δικαιολογεί; «Ναι, είμαι θηλυκού γένους και γεννήθηκα σ’ ένα χωριό της Συρίας».
Μύριαμ: …βυθισμένη στη στέρνα είδα το γυμνό του σώμα να κυματίζει στην επιφάνεια. Χωρίς να το σκεφτώ, πάτησα με δύναμη τον πυθμένα και το σώμα μου εκτοξεύθηκε προς τα πάνω, την ίδια ώρα που το δικό του έσκιζε, σε αντίθετη κατεύθυνση, ορμητικά τα νερά. Αυτά ταράχτηκαν και παραμέρισαν. Μας άφησαν γυμνούς, χωρίς σκέψεις και ενοχές, να φτιάξουμε τη δική μας ερωτική στιγμή.
Ίκαρος: …Η συνένωσή μας απογυμνωμένη από κάθε σκέψη κι αναστολή που μπορεί να προκαλέσει η ντροπή, η αλλοφυλία, η ετεροθρησκεία, ολοκληρώθηκε. Φως ξεχύθηκε από τα εκστασιασμένα μας σώματα, ανατρέποντας την τάξη πραγμάτων που η μοίρα είχε εγωιστικά προκαθορίσει, χωρίς να λάβει υπόψη της, τη δύναμη του έρωτα.
Έστω και για λίγο γίναμε ένα: Δύο θρησκείες, δύο κόσμοι, μία ανάγκη. Ο έρωτας.