Ο Μύθος του παθητικού Τηλεθεατή

Το πόνημα της συγγραφέως είναι η διδακτορική διατριβή της. Στα επτά κεφάλαια επιχειρεί μια ανάλυση των τηλεοπτικών ειδήσεων εν Ελλάδι και ταυτόχρονα της τηλεοπτικής συμπεριφοράς των νέων, 15-18 ετών, απέναντι στις ειδήσεις. Το συμπέρασμά της δεν είναι δυσοίωνο: ο τηλεθεατής είναι ζων οργανισμός που σκέφτεται και αντιδρά, μοναδικός και όχι συμπαγής μάζα, που άγεται και φέρεται από κακόβουλες διαθέσεις.

Σε τι μπορεί να βοηθήσει η παρούσα εργασία τον Έλληνα ερευνητή; Να πληροφηρθεί εν γένει περί της ελληνικής τηλεοράσεως και των χαρακτηριστικών των ελληνικών τηλεοπτικών ειδήσεων και για τη σχέση σχολείου-τηλεόρασης. Προτείνει μια μεθοδολογία ανάλυσης μιας τηλεοπτικής εκπομπής και ακολουθεί μια νέα μεθοδολογική προσέγγιση πάνω στην έρευνα των ΜΜΕ, που έχει σχέση με την έννοια πρόσληψης των τηλεοπτικών μηνυμάτων.

Η συγγραφέας, η οποία έχει την εμπειρία της σχολικής τάξης, εξηγεί τι μπορεί να προκαλέσει στο μαθητή η διδασκαλία της είδησης: να ανακαλύψει κρυμμένα μυστικά στα ΜΜΕ, να αναπτύξει την ικανότητα μιας κριτικής πρόσληψης, να διαβάζει εικόνες, να επιλέγει, να αξιολογεί και να συγκρίνει, να τον ευαισθητοποιεί στα κοινωνικά προβλήματα ώστε να συμβάλει στην εδραίωση μιας πιο δημοκρατικής κοινωνίας.

Η έρευνα ετούτη κατέταξε τους νέους σε πέντε κατηγορίες: κριτικούς, δύσπιστους, αποστασιοποιημένους, ηθικολόγους, πραγματιστές. Η κυρίαρχη άποψή τους είναι ότι οι τηλεοπτικές ειδήσεις δεν είναι αντικειμενικές και δεν λένε την αλήθεια.



Β. Κ. Κ.





[...] «Ο μύθος του παθητικού τηλεθεατή» αποτελεί μια επειρική έρευνα πού βρίσκεται στο σταυροδρόμι της Επικοινωνίας και της Εκπαίδευσης. Επιχειρεί μια ανάλυση των τηλεοπτικών ειδήσεων στην Ελλάδα και ταυτόχρονα μια ανάλυση της τηλεοπτικής συμπεριφοράς των νέων 15-18 ετών, απέναντι στις ειδήσεις.[...]