Το υπερβολικό φιλί

Έπαιρνα κάτι μοναδικούς ύπνους τα μεσημέρια στα πάρκα, την έπεφτα σ' όποια μαθήτρια ή καλόγρια περνούσε από μπροστά μου, έτρωγα θαλασινά στην Αγορά, έπαιζα μπάλα με τους γείτονές μου, δοκίμαζα γκριμάτσες στις βιτρίνες, κολυμπούσα στο Δημοτικό Κολυμβητήριο, είχα γίνει θαμώνας του τσίρκου και φίλος του νορμανδικού κινηματογράφου, έκλεβα λουλούδια απ' τα νεκροταφία, πετούσα χαρταετό και προσκαλούσα διάφορα κορίτσια να γνωρίσουν το φτωχικό μου και το περιεχόμενό του»


Το υπερβολικό φιλί, βιβλίο «καλτ» για τη χιλιανή νεολαία της περασμένης δεκαετίας αφορά στη γενιά της κρίσης που γεννήθηκε μέσα στην καταπίεση και έχει συνειδητοποιήσει πως έξω ζει ένας κόσμος που γυρεύει μια ταυτότητα μέσα από την ξέφρενη αναζήτηση του έρωτα· του απλού, αληθινού έρωτα.