100 βασικές έννοιες φαρμακοοικονομίας και αξιολόγησης τεχνολογίας υγείας

Η ταχεία μεγέθυνση και η ευρεία διάχυση της γνώσης, της πληροφορίας και των τεχνικών και μεθόδων του τομέα των οικονομικών της υγείας ωθούν σε αυξημένες ανάγκες για εκπαίδευση και κατάρτιση, και κυρίως θέτουν νέα ερωτήματα σχετικά με την εννοιολογική διευκρίνιση και ακόμη την αναγκαιότητα επιστημολογικής "καθαρότητας", ώστε δι' αυτών να επιτευχθεί η απόκτηση μιας "κοινής γλώσσας" μεταξύ των επιστημόνων και των επαγγελματιών αυτού του διεπιστημονικού (και διατομεακού) πεδίου.
Υπό το πρίσμα αυτό η βιομηχανία ιατρικής περίθαλψης και ευρύτερα το ιατροτεχνολογικό σύμπλεγμα συναποτελούν ένα προνομιακό πεδίο οικονομικής δραστηριότητας, ανάπτυξης, επενδύσεων και "δοκιμασίας" της τεχνολογικής καινοτομίας πάσης μορφής και προέλευσης.
Η εξέλιξη αυτή προσφέρει στα οικονομικά της υγείας το κατάλληλο "έδαφος" για την ανάπτυξή τους ως κλάδου των εφαρμοσμένων οικονομικών.
Στο πλαίσιο αυτό μία από τις θεμελιώδεις ανάγκες, η οποία διαπιστώνεται και αναγνωρίζεται συνεχώς, είναι η ορθή, σαφής και ακριβής χρήση των επιστημονικών όρων και εννοιών των οικονομικών της υγείας. Οι επιστήμονες του υγειονομικού τομέα, κυρίως όσοι δεν έχουν την ευκαιρία βασικής εκπαίδευσης στις οικονομικές επιστήμες, βρίσκονται συχνά σε δυσχερή θέση όσον αφορά την κατανόηση και τη χρήση βασικών εννοιών της οικονομικής επιστήμης.