Θεία λατρεία και λειτουργική βίωση κατά τον γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ

O γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ γεννήθηκε στή Ρωσία τό 1896. Aπό μικρός εμαθε νά προσεύχεται. Η αναζήτηση τού υπερ-προσωπικού απολύτου καί η αιωνιότητα ήταν δύο έννοιες πού τόν απασχολούσαν ιδιαίτερα. Αυτές σέ συνδυασμό μέ άλλα στοιχεία του χαρακτήρα του τόν οδήγησαν στήν ενασχόλησή του μέ τόν διαλογισμό εξωχριστιανικού τύπου. Δέν απέρριπτε τόν Θεό. αναζητούσε κάτι άνώτερο. Αν καί σημείωσε πρόοδο στόν υπερβατικό διαλογισμό δέν βρήκε αυτό πού έψαχνε. Κατόπιν αρχισε η μετάνοιά του. Κύριο ρόλο στή μεταστροφή του διαδραμάτισε τό χωρίο της Σιναϊτικης Αποκάλυψης «Εγώ ειμί ων» (εξ. γ΄ 14). Κατανόησε οτι ο Θεός είναι προσωπικός καί ότι τό Πρόσωπο – απόσταση είναι θεμέλιο παντός του Είναι. αποτέλεσμα της μετάνοιάς του ηταν καί η θεωρία του ακτίστου Φωτός, τό οποιο γνώριζε από τήν παιδική του ηλικία. Φοίτησε στό ορθόδοξο Θεολογικό ινστιτούτο του Αγίου Σεργίου στήν Γαλλία. Κατόπιν μόνασε στήν Ι. Μ. Αγ. Παντελεήμονος Αγίου Ορους. Εκεί γνώρισε τόν Άγιο Σιλουανό τόν Οθωνίτη καί εγινε υποτακτικός του. Έζησε ως κοινοβιάτης καί ως ερημίτης μοναχός. Τό 1947 εξέδωσε τά γραπτά πού του είχε εμπιστευθεί ο Άγιος Σιλουανός. Τό 1959 ίδρυσε τή μοναστική αδελφότητα του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στό Έσσεξ της Αγγλίας. Ένα μοναστήρι τό οποίο διαφέρει σέ πολλά σημεία από τά σημερινά μοναστήρια. Έχει χαρακτηριστεί ως ο θεολόγος του άκτίστου Φωτός. Η θεολογία του έχει ως βάση της τή θεολογία του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη «Κράτει τόν νουν σου εις τόν Άδην καί μή απελπίζου» μέ εμβάθυνση στήν αποστατική αρχή. Στήν διδασκαλία του η λειτουργική καί η νοερά προσευχή, τά μυστήρια καί η Θεία Λειτουργία παραλληλίζονται μέ τό «Κράτει τόν νουν σου …» καί μέ τή Γεθσημάνιο προσευχή, από τό πρίσμα πάντοτε της κένωσης. Πιστεύει πως η ορθή τέλεση της Θείας Λειτουργίας αποδίδει τούς ιδιους καρπούς μέ τήν ησυχαστική προσευχή της ερήμου. Τά μυστήρια γενικότερα τελούνται μέ τή δύναμη του ονόματος, χωρίς νά αποδίδει σ? αυτά μαγικές ιδιότητες. Συνέγραψε πολλές καί διάφορες ευχές. Συνδυάζει άμεσα τήν κοινή μέ τήν κατ' ιδίαν προσευχή καί είναι υπέρ της αντικατάστασης τ?ν ακολουθιν μέ τή νοερά προσευχή. Η νοερά προσευχή για αυτόν αποτελεί τόν πυρήνα της πραγματικης μοναχικης ζωής. Δίνει μεγάλη σημασία στήν προσευχή καί κυρίως στήν προσευχή υπέρ του κόσμου. Η λειτουργική του διδασκαλία είναι μία προσπάθεια γιά λειτουργική ανανέωση.