Ουρανού κρίσις

"Η Δυτική εκκλησία είναι κακόδοξος και αιρετική. Αν δεν ήτο τοιαύτη, διατί ο Άγ. Σπυρίδων διώχνει από την εκκλησίαν του το αλτάριόν της, όχι με κανέναν άλλον μετριώτερον τρόπον, αλλά με τον πλέον φοβερώτερον, με έναν τρόπον, με τον οποίον εφανέρωσε, πόσην αποστροφήν και οργήν έχει εις εκείνην την εκκλησίαν των πονηρευομένων, δίδωντας εις όλεθρον και αφανισμόν, ως δυσεβείς και αλαζόνας, όλους εκείνους οπού με αυθάδειαν εφέροντο εις την αυτού αγιότητα;... Όντως, εκείνο όπου υπερβαίνει όλα του τα άλλα, και στεφανώνει τα θαύματα του Σπυρίδωνος, και όπου δικαίως, δεν πρέπει να ονομάζεται απλώς θαύμα, αλλά θαύμα θαυμάτων, ή να ειπώ ορθότερα, πρέπει να ονομάζεται, "Κρίσις του Ουρανού", είναι η παραδοξοτάτη καταστροφή των μιαρωτάτων Λατίνων, με την οποίαν τους απεδίωξεν από τον θείον του Ναόν όταν εμελέτησαν να τον μολύνουν... Λατίνοι, γνωρίσατε και καταλάβετε, ότι μεθ' ημών ο Θεός, μεθ' ημών η αλήθεια ο Χριστός, μεθ' ημών το Πνεύμα της αληθείας, μεθ' ημών των ταπεινών, των αείποτε μυριοτρόπως από εσάς πολεμουμένων και επιβουλευομένων..."