Ποιήματα

Ύβρη του νου επίμονα ατενίζει
μες απ' όλες τις ανθρώπινες μορφές.
Της συμπόνιας οι θάλασσες είναι κλειστές
μέσα στις παγωμένες τις ματιές.

Απόσπασμα από το ποίημα
"Στη μνήμη του Ουίλλιαμ Μπάτλερ Γαίητς"
σελ. 36 του βιβλίου

Ένας ποιητής τής ονομαζόμενης Δεύτερης Μεταπολεμικής Γενιάς δοκιμάζει να μεταφέρει στα ελληνικά την ιδιαιτερότητα του Άγγλου ποιητή, που αντιμετώπισε το ποιητικό υλικό ως αντικείμενο επιστημονικό. Ίσως να αποζητούσε, αφ' ενός, την απόλυτη ακρίβεια, με την έννοια που διαβάζει ένας αρχιμουσικός μια παρτιτούρα και απαιτεί από τους μουσικούς του την ακριβή ερμηνεία και αφ' ετέρου, να φτάσει στο αποτέλεσμα αναζητώντας την αρχική σύλληψη του μουσικού έργου. Ο Όντεν είναι ο ποιητής εκείνος, ο οποίος στέκεται στο σημείο στο οποίο ισορροπούν οι αντιθέσεις, στο πέρασμα που το ρητό πάει να γίνει άρρητο, η λογική να παραδοθεί στο συναίσθημα, η ομολογία να κρυφτεί στο ανομολόγητο, η παρουσία να παραδοθεί στην απουσία, το φανερό στο αφανέρωτο να γονιμοποιηθεί, ο χρόνος να στρέψει το πρόσωπό του στο επέκεινα, ο κωμωδός στον τραγωδό να μη σταθεί αντίπαλός του. Ο Δεκαβάλλες καταφεύγει στη δημοτική χωρίς να αποφεύγει λέξεις που ηχούν με τη μουσική του μαχόμενου δημοτικισμού.



ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 12/07/2002