Ξανά στο μετρό

Πάνω από είκοσι χρόνια έπειτα από το βιβλίο "Ένας εθνολόγος στο μετρό" που εκδόθηκε το 1986 από τις εκδόσεις "Hachette", δεν θα έλεγα, λοιπόν, ότι πρόκειται ακριβώς για μια επιστροφή στο μετρό, εδώ, αλλά μάλλον για μια στάση, μια αναδρομική ματιά, μια προσπάθεια ανασκόπησης. Καθότι το παράξενο με την αλλαγή δεν είναι το ότι έχει γίνει αλλά το ότι δεν την αντιληφθήκαμε: Επιβλήθηκε τόσο "φυσιολογικά", που σήμερα έχουμε ανάγκη από τα ίχνη του παρελθόντος, πράγματα που χθες ήταν ολοφάνερα και έχουν γίνει λίγο πολύ παρωχημένα, για να παραδεχτούμε την πραγματικότητά της και να μετρήσουμε την έκτασή της.

Μέσα σε είκοσι χρόνια το μετρό μεταμορφώθηκε στο ρυθμό που μεταμορφώνονται οι πόλεις που ζούμε και ο κόσμος.

Ποιοι είναι, για την ακρίβεια, οι σύγχρονοί μου;

Ή, μάλλον, τίνος μπορώ να πω ότι είμαι σύγχρονος;

Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, καλώ τους αναγνώστες μου να πάρουν όπως κι εγώ το μετρό, να χαθούν μέσα στο ανώνυμο πλήθος όλων αυτών με τους οποίους συγχρωτίζομαι κάθε μέρα. Μπορεί να αγγίξουμε ο ένας τον άλλο χωρίς να το πάρουμε είδηση.