Ο εραστής που διάλεξα γι απόψε

Με πρόλογο του Νάνου Βαλαωτίτη
«Ο εραστής που διάλεξα γι' απόψε έχει ωραία χέρια με μακριά ντελικάτα δάχτυλα και νύχια αισθητικής αρίστης. Τον έφερα στο σπίτι - πού αλλού να πηγαίναμε; Τον έβαλα στο κρεβάτι μου το παιδικό - α, ξέχασα να σας πω πως έχει και πολύ ωραία μαλλιά, ξανθά σαντρέ που πλαισιώνουν ένα άψογο πρόσωπο.

Γδύθηκε αμέσως. Ξαπλώσαμε. Στα ωραία του μάτια έδιναν ρεσιτάλ η ικεσία και ο πόθος. Ωραίο παιδί. Ιδίως όταν σκύβει στο γραφείο του να γράψει είναι σαν άγγελος του εικοστού αιώνα. Παρατήρησε ότι πιστεύει πως είμαι εύκολη στην ηδονή. Με κοιτούσε καθώς έτρωγα, είπε, κι από κει το συμπέρανε...»



Εραστές με πρόσωπα από μάρμαρο, πηλό ή σάρκα. Απλές, καθημερινές καταστάσεις που διογκώνονται, παραμορφώνονται ή διολισθαίνουν απρόσμενα στο παράλογο. Όπως σημειώνει στο πρόλογο του βιβλίου ο ποιητής Νάνος Βαλαωρίτης "το ξάφνιασμα στης Ελένης Αυγούστου το γράψιμο, είναι το πιο κοινό και αναμενόμενο συμβάν, ένα συμβάν που διασχίζει τον συμβατικό χώρο της καθημερινότητας με την άνεση μιας λεπίδας που κόβει ένα κομμάτι βούτυρο".