Εικόνες του Βυζαντινού Μουσείου Αθηνών

Από το 1914, όταν ιδρύθηκε στην Αθήνα, και ύστερα από ογδόντα και πλέον χρόνια προσφοράς και δράσης, το Βυζαντινό Μουσείο διατηρεί πάντοτε το χαρακτήρα του μοναδικού στο είδος του μουσείου, και όχι μόνο σε εθνική κλίμακα. Η ευρύτητα, ο πλούτος και η αξία των συλλογών του σε έργα της εκκλησιαστικής και επίσης της κοσμικής τέχνης από την παλαιοχριστιανική, τη βυζαντινή και τη μεταβυζαντινή εποχή συνιστούν διακριτικά του γνωρίσματα που αιτολογούν την προέχουσα παρουσία και τη διεθνή ακτινοβολία του.
Το «Βυζαντινόν και Χριστιανικόν Μουσείον» μετονομάσθηκε το 1942 σε «Βυζαντινόν Μουσείον». Το 1930 βρήκε μόνιμη στέγη στην αρχοντική κατοικία «Ιλίσια» της Δούκισσας της Πλακεντίας Σοφίας ντε Μαρμπουά, που οικοδόμησε το 1848 ο αρχιτέκτονας Σταμάτιος Κλεάνθης και, κατά νεότερη άποψη, ο Δανός Χριστιανός Χάνσεν (Haugsted 1988, σ.73 κ.ε.). Στο μνημειακό, αρμονικό και γαλήνιο περιβάλλον με το διώροφο μέγαρο και τα κτηριακά παραρτήματά του, συμμετρικά εκτεινόμενα στις πλευρές μεγάλου προαύλιου, αναπτύχθηκε το Βυζαντινό Μουσείο, με κατάλληλες εσωτερικές διαρρυθμίσεις που έγιναν από τον αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχο.[...]

Από την εισαγωγή