Η Κωνσταντινούπολη διηγείται

Αρωμα κωνσταντινουπολίτικης πεζογραφίας μάς φέρνει έτσι απρόσμενα ετούτος ο τόμος. Ο συλλογεύς-ανθολόγος ανήκει σε εκείνους που βιαίως εκπατρίστηκαν από την Πόλη το 1964 και αυτός ο ξεριζωμός είτε δηλώνεται με άμεσο τρόπο ή αφήνεται να κατακαθήσει ως πικρό κατακάθι εμμέσως. Αυτό άλλωστε είναι το σημείο εκκίνησης αυτής της προσπάθειας που οδηγείται σε ασφαλές αποτέλεσμα. Όπως γράφει και ο ίδιος, «αυτοί που απαρτίζουν την ανθολογία ήταν λόγιοι Κωνσταντινουπολίτες. Ανθρωποι που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Πόλη, που είχαν βιώματα, εμπειρίες, όνειρα και προσπάθησαν όλα αυτά να τα μετουσιώσουν σε πεζογραφικά συνθέματα». Χωρίζεται σε πέντε μέρη: Οι πρωτοπόροι του αιώνα -Πεζογράφοι των περιοδικών «Φιλολογική Ηχώ» και «Λόγος»,- Πεζογράφοι του Μεσοπολέμου, Μεταπολεμικοί Πεζογράφοι - Πεζογράφοι των περιοδικών «Τέχνη» και «Πυρσός», Μεταπολεμικά χρόνια - Ανεξάρτητοι πεζογράφοι, Ποιητές πεζογράφοι. Φιλοτεχνείται ένα βιογραφικό πορτρέτό τους, παρατίθεται η εργογραφία τους και προσφέρεται μια επιλογή κριτικογραφίας. Ανάμεσά τους οι Πράσινος, Θεοτοκάς, Καστανάκης, Ιορδανίδου, Πανσελήνου, Μπάρας.



Β. Κ. Κ.



Οι ποιητές και οι πεζογράφοι που μας ήρθαν εδώ από την Κωνσταντινούπολη, άφησαν πολλά πράγματα εκεί κάτω... Βιώματα και εμπειρίες, μνήμες, πρόσωπα και φωνές, και το πιο ανεκτίμητο: τα παιδικά και τα εφηβικά τους χρόνια.
Αυτά όλα ένιωσαν να τους παιδεύουν μια ζωή, όσοι από χρόνια μας αποχαιρέτησαν, αυτά θυμούνται όταν ξυπνούν με την ανατολή, αυτά ονειρεύονται όταν κοιμούνται με τη δύση, όσοι από τους ξεριζωμένους λογοτέχνες της Πόλης τυχαίνει να ζούν ακόμη.
Το λογοτεχνικό τους έργο, όπως τα κείμενα τους μαρτυρούν, δεν υπήρξε απήχηση καμιάς άλλης λογοτεχνίας. Ήταν και είναι ιδιόμορφο, αυθεντικό. Έχει τη δική του ταυτότητα· της Βασιλεύουσας την ταυτότητα.
Χ.Β.