0
Your Καλαθι
Όταν το Μ γίνεται Π
Έκπτωση
25%
25%
Περιγραφή
Εντοιχισμένη ποίηση
Δεν
Ο φούρνος δεν μυρίζει φρέσκο ψωμί
η εξώπορτα ορθάνοιχτη
ένα δέντρο στο σαλόνι
τα κλαδιά του βγαίνουν από το παράθυρο
Το κάθισμα στη γωνία του βράχου άδειο
οι γάτες αχάιδευτες
Στο χωνευτήρι του χρόνου
ένα κλαδάκι βασιλικού
ακουμπάω απαλά
Ανάμεσα στο αρνητικό μόριο «δεν» και στον υποθετικό σύνδεσμο «αν», δύο από τους πολλούς μονολεκτικούς τίτλους των ποιημάτων της, η Ευαγγελία Βενιζελέα παρουσιάζει την πρώτη ποιητικής της συλλογή κατανεμημένη σε έξι υποενότητες: Υφαντό, Εμπλοκές Ι,ΙΙ,ΙΙΙ, Ροές και Πλεξούδες, με άνισο αριθμό ποιημάτων η κάθε ενότητα. Λέξεις παιδικές, αισθαντικές, παιχνιδιάρες, ερωτευμένες λέξεις πλέκουν και μπλέκονται μαζί της σε ένα παιχνίδι όπου ιδέες, συναισθήματα [άλλοτε ιερά, κάποτε ερωτικά], μνήμες, εικόνες, μπλέκονται σε χώρο και χρόνο άλλοτε σαφή κάποτε αόριστο, συχνά μη προσδιορισμένο. Αυτό που έχει αξία είναι ο λόγος που ρέει, ο ρυθμός και το μέτρο της ποίησης, τα ποιήματα ποιητικής, οι στίχοι που προκύπτουν ολοζώντανοι καθώς τα πάντα συντίθεται μέσω μιας χειροποίητης τέχνης: Υφαίνω/ με στιγμές τρυφερές/ αόρατες κλωστές/ συνδετήρες μαγνητικούς/ αγαπημένων/ Τις απλώνω μυσταγωγικά/ μην μπερδευτούν από αδεξιότητα/ μην απομαγνητιστούν από πολυχρησία/ μην κοπούν από λησμονιά// Mετά/ τις μαζεύω/ βιωμένη προσευχή («Υφαίνω»).
Η ιδιαιτερότητα της Βενιζελέα είναι να συνθέτει τα έργα της μεταξύ ποιητικής υπέρβασης και ωμής πραγματικότητας, απουσίας και μνήμης, νεκρής και ζωντανής φύσης, διάρκειας και στιγμιαίων ενσταντανέ: Το χαλί σου/ στρωμένο στο πλάι του κρεβατιού/ Οι γυμνές πατούσες/ ακουμπούν πάνω του/ το πρωινό ξύπνημα/ αφυπνίζονται/ Το πατάω απαλά/ με όλες τις απολήξεις των νεύρων/ Σε παίρνω μαζί στις διαδρομές/ Σε επιστρέφω πλάι μου// Αύριο πάλι («Το χαλί») Και αλλού: Οι υαλοκαθαριστήρες/ δύο πουλιά που φτερουγίζουν / φυλακισμένα/ Γκρίζα θάλασσα τα μάτια σου/ κολυμπούν αλλοιωμένα τα σχήματα/ το σώμα παραδίνεται στην Τραμουντάνα/ Όταν το μ γίνεται π/ η αγκαλιά μου δεντρόσπιτο// Κλείνεις το διακόπτη/ νυχτώνεις («Όταν το μ γίνεται π»).
Όταν το μ γίνεται π
Οι υαλοκαθαριστήρες
δύο πουλιά που φτερουγίζουν
φυλακισμένα
Γκρίζα θάλασσα τα μάτια σου
κολυμπούν αλλοιωμένα τα σχήματα
το σώμα παραδίνεται στην Τραμουντάνα
Όταν το μ γίνεται π
η αγκαλιά μου δεντρόσπιτο
Κλείνεις το διακόπτη
νυχτώνεις
Δεν
Ο φούρνος δεν μυρίζει φρέσκο ψωμί
η εξώπορτα ορθάνοιχτη
ένα δέντρο στο σαλόνι
τα κλαδιά του βγαίνουν από το παράθυρο
Το κάθισμα στη γωνία του βράχου άδειο
οι γάτες αχάιδευτες
Στο χωνευτήρι του χρόνου
ένα κλαδάκι βασιλικού
ακουμπάω απαλά
Ανάμεσα στο αρνητικό μόριο «δεν» και στον υποθετικό σύνδεσμο «αν», δύο από τους πολλούς μονολεκτικούς τίτλους των ποιημάτων της, η Ευαγγελία Βενιζελέα παρουσιάζει την πρώτη ποιητικής της συλλογή κατανεμημένη σε έξι υποενότητες: Υφαντό, Εμπλοκές Ι,ΙΙ,ΙΙΙ, Ροές και Πλεξούδες, με άνισο αριθμό ποιημάτων η κάθε ενότητα. Λέξεις παιδικές, αισθαντικές, παιχνιδιάρες, ερωτευμένες λέξεις πλέκουν και μπλέκονται μαζί της σε ένα παιχνίδι όπου ιδέες, συναισθήματα [άλλοτε ιερά, κάποτε ερωτικά], μνήμες, εικόνες, μπλέκονται σε χώρο και χρόνο άλλοτε σαφή κάποτε αόριστο, συχνά μη προσδιορισμένο. Αυτό που έχει αξία είναι ο λόγος που ρέει, ο ρυθμός και το μέτρο της ποίησης, τα ποιήματα ποιητικής, οι στίχοι που προκύπτουν ολοζώντανοι καθώς τα πάντα συντίθεται μέσω μιας χειροποίητης τέχνης: Υφαίνω/ με στιγμές τρυφερές/ αόρατες κλωστές/ συνδετήρες μαγνητικούς/ αγαπημένων/ Τις απλώνω μυσταγωγικά/ μην μπερδευτούν από αδεξιότητα/ μην απομαγνητιστούν από πολυχρησία/ μην κοπούν από λησμονιά// Mετά/ τις μαζεύω/ βιωμένη προσευχή («Υφαίνω»).
Η ιδιαιτερότητα της Βενιζελέα είναι να συνθέτει τα έργα της μεταξύ ποιητικής υπέρβασης και ωμής πραγματικότητας, απουσίας και μνήμης, νεκρής και ζωντανής φύσης, διάρκειας και στιγμιαίων ενσταντανέ: Το χαλί σου/ στρωμένο στο πλάι του κρεβατιού/ Οι γυμνές πατούσες/ ακουμπούν πάνω του/ το πρωινό ξύπνημα/ αφυπνίζονται/ Το πατάω απαλά/ με όλες τις απολήξεις των νεύρων/ Σε παίρνω μαζί στις διαδρομές/ Σε επιστρέφω πλάι μου// Αύριο πάλι («Το χαλί») Και αλλού: Οι υαλοκαθαριστήρες/ δύο πουλιά που φτερουγίζουν / φυλακισμένα/ Γκρίζα θάλασσα τα μάτια σου/ κολυμπούν αλλοιωμένα τα σχήματα/ το σώμα παραδίνεται στην Τραμουντάνα/ Όταν το μ γίνεται π/ η αγκαλιά μου δεντρόσπιτο// Κλείνεις το διακόπτη/ νυχτώνεις («Όταν το μ γίνεται π»).
Όταν το μ γίνεται π
Οι υαλοκαθαριστήρες
δύο πουλιά που φτερουγίζουν
φυλακισμένα
Γκρίζα θάλασσα τα μάτια σου
κολυμπούν αλλοιωμένα τα σχήματα
το σώμα παραδίνεται στην Τραμουντάνα
Όταν το μ γίνεται π
η αγκαλιά μου δεντρόσπιτο
Κλείνεις το διακόπτη
νυχτώνεις
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
