Ο Jean Cocteau και η Ελλάδα

Πρέπει να το πάρουμε απόφαση και να το πούμε, και μόνο για το παράδοξο του πράγματος: η Ελλάδα είναι μια ιδέα που σχηματίζεται διαρκώς κάτω από έναν ουρανό πρόσφορο γι' αυτού του είδους τις φαντασιώσεις, σε σημείο που αναρωτιέσαι εάν η Ελλάδα υπάρχει, εάν εσύ ο ίδιος υπάρχεις όταν ταξιδεύεις σ' αυτήν, και μήπως όλα εκείνα τα νησιά της κι εκείνη η Αθήνα που στον αέρα της πετάει το πιπέρι από τα πιπερόδεντρα, είναι ένας μύθος, μια παρουσία τόσο έντονη και τόσο νεκρή όσο η Παλλάδα, για παράδειγμα, ή ο Ποσειδώνας. Αναρωτιέσαι και σκαρφαλώνεις σαν κατσίκι ανάμεσα από τα λείψανα των βασιλέων, τα μυρωμένα από τους αμάραντους απ' όπου η καταιγίδα ελευθερώνει ένα απόσταγμα από μυρωδιές τόσο ζωντανές και τόσο πεθαμένες, όσο κι εκείνος ο ηνίοχος που βαδίζει δίχως να κεινεί τα πόδια του και διασχίζει τους αιώνες με βλέμμα σαν το λευκό ραβδί των τυφλών...
Jean Cocteau
Journal d'un inconnu, 1953

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου