Ο γίγαντας και τα πουλιά

Ο Ροδόλφος είναι ένας καλόκαρδος γίγαντας που, πικραμένος από τα πειράγματα των ανθρώπων, ζει μόνος στα βάθη ενός απέραντου δάσους.
Μια όμορφη ανοιξιάτικη μέρα ένα πουλάκι πέφτει από τη φωλιά του στα πόδια του γίγαντα. Ο Ροδόλφος το μαζεύει, το ταΐζει και το φροντίζει. Είναι η αρχή μιας μεγάλης φιλίας.





ΚΡΙΤΙΚΗ



Ήταν κάποτε ένας λυπημένος γίγαντας. Μα πολύ λυπημένος. Ροδόλφος, τ' όνομά του και ζούσε στη μοναξιά που δεν την ήθελε. Η αιτία; Δυστυχώς δεν τον χωρούσε η πολιτεία των ανθρώπων. Τόσο ψηλός, που τα μαλλιά του συχνά πυκνά γαργαλούσαν τα σύννεφα. Τόσο βαρύς που η γη στέναζε σε κάθε του βήμα. Τόσο υπερμεγέθης ώστε οι άνθρωποι τον περιγελούσαν. Όλα αυτά τον πίκραιναν πολύ. Και στέναζε. Έτσι κι αυτός, τι να έκανε; Τι άλλο μπορούσε να κάνει; Πήρε των ομματιών και έφυγε μακριά. Δραπέτευσε από τα δάκρυα και την περιφρόνηση, από τη σκληρότητα των ανθρώπων, από μια ζωή που ήταν στ' αλήθεια ανυπόφορη. Δυσβάστακτη. Τα πελώρια βήματά του τον οδήγησαν μακριά, στα βάθη του απέραντου δάσους, στο βασίλειο των δέντρων, των πουλιών, των κάθε λογής ζώων. Αυτά τον καλοδέχτηκαν και πια πέρασε καιρός και το φεγγάρι έκανε κύκλους κι άλλους κύκλους στον ουρανό κι άνθρωπο δεν είχε αντικρίσει. Μα δεν τον έμελε. Γιατί τώρα ο Ροδόλφος έχει παρέα. Να παίξει, να γελάσει, να ανταλλάξει μυστικά και κρυφές χαρούλες. Όμορφα, όμορφα πολύ. Και με την άνοιξη, που γέμισε το δάσος τιτιβίσματα από τα νεογέννητα πουλάκια, ποιος τη χάρη του. Τα παρακολουθεί στοργικά και λησμονεί τις παλιές πίκρες. Ο Ροδόλφος ξαναγεννιέται. Ώσπου... Ένα τόσο δα πουλάκι πέφτει από τη φωλιά του και προσγειώνεται στα πόδια του γίγαντα. Ένα πουλάκι που τρέμει όταν βραδιάζει. Κρυώνει και τον κοιτά. Και ο Ροδόλφος το παίρνει στα χέρια και το ζεσταίνει με την ανάσα του. Απαλά. Σαν χάδι. Και έπειτα, καθώς το κρύο δυναμώνει, ανοίγει το πουκάμισό του και βάζει στο ζεστό του στήθος το πουλί, το φιλαράκι του. Κι εκείνο φωλιάζει εκεί μέσα κι εκεί μέσα μεγαλώνει, ακόμη κι όταν έρχεται η ώρα να δοκιμάσει τις δυνάμεις του πετώντας, πάλι εκεί ξαναγυρνά. Στο στήθος του γίγαντα, τη φωλιά του. Μα και όταν βρίσκει το ταίρι του εκεί το οδηγεί. Κι εκεί φτιάχνουν το σπιτικό τους με πουπουλάκια, άχυρα, χόρτα. Και τα μωράκια τους εκεί γεννιούνται. Μες στο φανελένιο στήθος του Ροδόλφου. Πλάι στην ολόθερμη καρδιά του φίλου τους. Τώρα ο Ροδόλφος γεύεται την επιτυχία πρωί βράδυ. Γελά και τραγουδά. Και τα πουλιά του, οι φίλοι του, γεμίζουν μουσικές τον αέρα... Δεν πραγματεύεται μόνο τη φιλία ανάμεσα σε διαφορετικά πλάσματα το εξαίσιο αυτό βιβλίο. Δονείται ολόκληρο από αγάπη και τρυφερότητα, από ομορφιά και ευγένεια. Και ο -μετρημένος- λόγος πόσο σοφός και πόσα πολλά λέει και μέσα από τις αράδες. Και αν πούμε για την εικονογράφηση, κάθε σελίδα κι ένα έργο τέχνης.

Και πολύ ευαίσθητη η μετάφραση της Βίκης Τσιώρου. Δεν συμβαίνει να κυκλοφορούν συχνά τέτοια βιβλία. Ηλικία: 5-9, αναλόγως. Μα και τους γονείς θα χαροποιήσει. Εκτός του ότι μπορούν να ξεκινήσουν ωραίες συζητήσεις με τα μικράκια τους.

ΕΛΕΝΗ ΣΑΡΑΝΤΙΤΗ, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 01/02/2002