Αμέρικα ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

Εκ των υστέρων, προσπάθησε να το εντάξει σ' ένα γενικότερο πλαίσιο, να το αποδεχτεί σαν άλλο ένα ατύχημα σ' έναν κόσμο που βρίθει ατυχημάτων, σαν τη σύγκρουση δύο αντίθετων δυνάμεων -του προφυλακτήρα του αμαξιού του με την εύθραυστη, καμπουριασμένη φιγούρα ενός μελαψού, μικροφτιαγμένου άντρα με μάτια αγριμιού-, αλλά δεν κατάφερε και πολλά πράγματα. Δεν ήταν μια έκθεση θαμμένη στο συρτάρι κάποιου γραφείου ασφαλιστικής εταιρείας, δεν ήταν ένα τυχαίο και απρόσωπο συμβάν. Είχε συμβεί σ' αυτόν, στον Ντελάνι Μοσμπάχερ, κάτοικο της οδού Πινιόν 32 στον Οικισμό Αρόγιο Μπλάνκο, φιλελεύθερο και ανθρωπιστή, με ακηλίδωτο φάκελο στην Τροχαία κι ένα αστραφτερό γιαπωνέζικο αυτοκίνητο με πινακίδες κυκλοφορίας με γράμματα αντί για αριθμό, και τον είχε συγκλονίσει ως τον πυρήνα του είναι του. Όπου κι αν στρεφόταν, έβλεπε αυτά τα μάτια με τα κοκκινωπά στίγματα, το κρεμασμένο από την έκπληξη σαγόνι, τα χαλασμένα δόντια, την αταίριαστη γκρίζα πινελιά στο κατάμαυρο μουστάκι στοίχειωναν τα όνειρά του, ξεπρόβαλλαν στον ξύπνο του σαν παράθυρο σε άλλη διάσταση. [...] (Από την έκδοση)

"Μέσα στην υγρασία και τον καύσωνα του καλιφορνέζικου καλοκαιριού, γίνεται ένα άσχημο αυτοκινητιστικό ατύχημα: ο Ντελάνι, εύπορος λευκός Αμερικανός χτυπάει με το αυτοκίνητό του ένα Μεξικανό λαθρομετανάστη. Ο καθένας για δικούς του λόγους, δε θέλει να καταγγείλει το δυστύχημα, αλλά οι ζωές τους είναι καταδικασμένες να συνδεθούν μοιραία -και αυτός είναι ο Μπόιλ: το μοιραίο μέσα απ' τη δική του οπτική- όταν οι συμπατριώτες του Ντέλανι ανοίγουν κοινό μέτωπο ενάντια σε όλους τους εξαθλιωμένους μετανάστες τόσο ενοχλητικά εγκατεστημένους μπροστά στο κατώφλι των σπιτιών τους... ένα μυθιστόρημα που μιλάει με δύναμη για το ρατσισμό και την προκατάληψη... Ένα από τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς".

(Marie Claire)
"Ξεσκεπάζει αυτό που κάνουμε, σαν έθνος. Καλλιεργούμε συστηματικά την υποκρισία. Περιγράφει με χιούμορ και δριμύτητα την αυτάρεσκη σπατάλη των προνομιούχων και την εξαχρειωτική μιζέρια των φτωχών. Μια οξύτατη καταγγελία της εθνικής μας υποκρισίας".
(Barbara Kingsolver, The Nation)

"Το έκτο μυθιστόρημα του Τι Σι Μπόιλ οριστικοποιεί τη θέση του μέσα στο ευγενικό πάνθεον των σύγχρονων Αμερικανών συγγραφέων. Μια πανοραμική θέα κοινωνικού ρεαλισμού... ενσωματώνει σε ένα όλη τη θεματολογία του Μπόιλ: τις αξεπέραστες δυσκολίες της κοινωνικής ένταξης, την ανάγκη αυτοπροσδιορισμού και την αυξανόμενη απόγνωση των σημερινών Αμερικάνων".
(Vogue)

"Ένα πληθωρικό και συναρπαστικό μυθιστόρημα που αποτιμά την αξία του αμερικάνικου ονείρου από τον "πιο ευρηματικό σύγχρονο μυθιστοριογράφο της Αμερικής". Ακολουθώντας την ένδοξη παράδοση στην αμερικάνικη λογοτεχνία, ο Τι Σι Μπόιλ πηγαίνει και αγγίζει τις πληγές εκεί ακριβώς που πονάει η εθνική υπερηφάνεια".
(La Repubblica)