Ο πειρατής κόλλησε γρίπη

Ο Στέφανος είναι άρρωστος. Έχει, όμως, κι άλλους λόγους για να μείνει στο κρεβάτι: πρέπει να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με το Θωμά, το συμμαθητή του, που δε σταματά να κάνει φιγούρες με το καινούριο του ποδήλατο. Το σχέδιό του είναι πολύ απλό: ο Στέφανος θα γίνει πειρατής και με τη βοήθεια του αιμοβόρου πληρώματός του θα εκδικηθεί τον καπετάν Θωμά. Εμπρός, λοιπόν, γενναίοι μου! Έφοδος!





ΚΡΙΤΙΚΗ



«Ανεβασμένος στην πλώρη του "Μαυροκέφαλου", ο Στέφανος ο Αιμοβόρος έχει κολλήσει το τηλεσκόπιο στο μάτι του και εξερευνά με προσοχή τον ορίζοντα. Ξαφνικά ακούγεται η φωνή του σκοπού:

- Ιστιοφόρο ίσια μπροστά! Είναι το "Αιμιλία"!...

... Γυρίζει προς τους ναύτες του και διατάζει με άγρια φωνή:

- Επάνω του! Υψώστε την κόκκινη σημαία!...»

Με άλλα λόγια, επίθεση. Και σε λίγο να την η κόκκινη σημαία να ανεμίζει δίπλα στη μαύρη σημαία με τη νεκροκεφαλή, το σύμβολο των πειρατών. Μαχαίρια ακονίζονται, οι ναύτες γρηγορούν, χαμόγελα μοχθηρίας και αψηφισιάς, ένας κι ένας διαλεγμένοι όλοι από τον ίδιο το Στέφανο τον Αιμοβόρο, τον πειρατή που είναι ο φόβος και ο τρόμος όσων τολμούν να πλεύσουν στις θάλασσες του Νότου. Με την έφοδο στο «Αιμίλια» επικρατεί πανικός. Χτυπήματα, κραυγές, ικεσίες, μαχαιρώματα, απώλειες, αλλά μάχη άνιση βεβαίως, τι να λέμε, μέχρι και μια πανέμορφη κρατούμενη ελευθερώνει ο Στέφανος ο Αιμοβόρος η οποία όμως δεν θέλει να ελευθερωθεί, εξουδετερωμένος πλέον ο καπετάν Θωμάς του Αιμιλία, τι θρίαμβος για τους πειρατές.

Πώς είναι οι στίχοι από το τόσο όμορφο «Ταξίδι» του Παπαντωνίου;

«... Του πλέον αντρείου ρωμιού καραβοκύρη/την τόλμη και τη δόξα θα γευτούμε/ακουμπισμένοι εδώ στο παραθύρι... Τόλμες θα μας κοιτάξουν μ' άγρια ζήλια,/θα λαχταράει στο διάβα μας η πλήξη...»

Παρόμοιο ταξίδι (ε, καλά, λίγο πιο επεισοδιακό...) έκανε και ο μικρούλης Στέφανος όντας άρρωστος από γρίππη και έχοντας σαν πεδίο μάχης το κρεβάτι του το οποίο μετατρεπόταν και σε θάλασσα και σε ουρανό και σε πελώρια ανήμερα κύματα και σε ιστιοφόρο ενώ η καρέκλα δίπλα του φιλοξενούσε την πριγκίπισσα της καρδιάς του. Τι κρίμα που στην πιο κρίσιμη φάση, «Στέφανε! Η μαμά είμαι, γύρισα» ακούστηκε η μητέρα του ανοίγοντας την πόρτα. Διαφορετικά θα τον τιμωρούσε όπως του ταίριαζε τον καπετάν Θωμά τον φοβητσιάρη. Αλλά ο καπετάνιος αυτός δεν είναι άλλος από το συμμαθητή του τον Θωμά που έχει το θράσος να κάνει συνεχώς φιγούρες με το καινούριο του ποδήλατο μάλιστα στην αυλή του σχολείου ενώ απαγορεύεται...

Πρόκειται για καλπασμό ή μάλλον για αποθέωση της παιδικής φαντασίας, για εξυπνότατο και εύθυμο ανάγνωσμα και για έναν ήρωα αξιαγάπητο, που αφήνεται στα ταξιδιάρικα όνειρά του και όταν επανακάμπτει μοιάζει ωριμότερος. Και για αντάξια εικονογράφηση, αρκετά ατμοσφαιρική. Για παιδιά των πρώτων τάξεων του Δημοτικού.

ΕΛΕΝΗ ΣΑΡΑΝΤΙΤΗ,
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 30/08/2002