Ο Φεγγαροποιός

Το πλάσμα άρχισε να κινείται προς το μέρος μου. Τραβήχτηκα. "Γκόντφρι", είπα, "θα εκτελέσω εν ψυχρώ όποιον προσπαθήσει να εκτελέσει το σχέδιό σου. Τι σ’ έπιασε και θέλεις ν’ απαθανατίσεις αυτό το ζούδι; Δεν έχω τίποτα με τους Γιαπωνέζικους δράκους, αλλά αυτή η αράχνη δεν αντέχεται, σου λέω".
"Καβούρι είναι".
"Καβούρι, αράχνη, σκουλήκι... το ίδιο κάνει. Τι ασχολείσαι μαζί του. Ένας εφιάλτης είναι. Σκέτο σίχαμα!"
Το μισούσα στην κυριολεξία. Ήταν το πρώτο ζωντανό πλάσμα, που μ’ έκανε να νιώθω έτσι. Ύστερα έπιασα στον αέρα μια δυνατή μυρωδιά σαν μούχλα και ο Γκόντφρι είπε πως έβγαινε από το ζούδι.
"Ε, τότε σκότωσ’ το και θάψ’ το», είπα. «Και για να έχουμε καλό ρώτημα, από πού είναι;"