0
Your Καλαθι
Greek style
Περιγραφή
ΚΡΙΤΙΚΗ
Διαχρονικό στο είδος του το Greek Style κυκλοφόρησε το 1988 και έκτοτε επανεκδίδεται σχεδόν κάθε χρόνο χωρίς να έχει χάσει την αρχική ομορφιά και φρεσκάδα του αλλά και τον πρωτοποριακό του χαρακτήρα, που το κάνει να παραμένει πάντα ασυναγώνιστο παρ' όλο ότι στο μεταξύ έχουν γίνει και άλλες ανάλογες εκδόσεις.
Τι το κάνει τόσο ενδιαφέρον; Το ότι παρουσιάζει τόπους και χώρους μαγικούς φωτογραφημένους υπέροχα μέσα από μια δομή πολύ ενδιαφέρουσα, η οποία αισθάνομαι ότι ωρίμασε στο μυαλό ατόμων που λάτρεψαν την Ελλάδα και βίωσαν από πρώτο χέρι κουλτούρα και σύγχρονη ζωή. Γι' αυτό και κατάφεραν να συνθέσουν σε ένα εξαιρετικό σύνολο εικόνες διαφορετικές μεταξύ τους, όπως είναι το φυσικό τοπίο, οι άνθρωποι, τα παλιά με τα μοντέρνα σπιτικά, τα λαϊκά με τα αριστοκρατικά. Κύρια φιλοδοξία τους υπήρξε η ανάδειξη του ελληνικού ύφους μέσα από την αντίστιξη των πολλών του αντιθέσεων. Ανάμεσα σε αυτά τα χαρακτηριστικά δεσπόζουν «το γαλάζιο χρώμα που θυμίζει το νερό της θάλασσας, η φωτεινότητα του δυνατού ήλιου, η πέτρα και το κοκκινωπό κεραμίδι, οι βαθιές επιδράσεις της λαϊκής τέχνης».
Αν οι δημιουργοί του λευκώματος δεν είχαν «ζυμωθεί» με την ελληνική πραγματικότητα, ίσως και να μην είχαν τολμήσει να παραθέσουν δίπλα δίπλα στις σελίδες του τα αρχοντικά της Κέρκυρας με τα αγροτόσπιτα της παραμεθόριας περιοχής της Ηπείρου, τα σπίτια της Λίνδου με τις κουρελούδες πάνω στα βοτσαλωτά δάπεδα με τις μοντέρνες, κοσμοπολίτικης διακόσμησης κατοικίες της Αττικής. Επειδή όμως υπό την ιδιότητα του σύγχρονου περιηγητή έχουν περιπλανηθεί σε πολλές περιοχές κατάφεραν φαίνεται να συνειδητοποιήσουν πόσο βαθιά αντιφατική είναι αυτή η κοινωνία, πόσο διαφορετικές είναι οι κλιματικές συνθήκες στον ορεινό Βορρά και στις ανεμοδαρμένες Κυκλάδες και πόσο όλα αυτά έχουν καθορίσει τις ντόπιες κουλτούρες, συμπεριλαμβανομένης της διακόσμησης.
Η Ελλάδα του τέλους της δεκαετίας του '80 είναι όμως η Ελλάδα τού σήμερα; Γιατί από την πρώτη έκδοση του βιβλίου είναι γεγονός ότι «πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι», που λέει και η λαϊκή παροιμία. Πιστεύω ωστόσο ότι η Ελλάδα τού Greek Style δεν έχει αλλάξει· απλώς οι εικόνες του αφορούν σήμερα περισσότερες κατηγορίες ανθρώπων. Φυσικά το βιβλίο δεν είναι ένα εγχειρίδιο της παραδοσιακής μας αρχιτεκτονικής, αλλά το προσωπικό οδοιπορικό ενός πολύ καλού φωτογράφου, του Gilles de Chabaneix, καθώς και του γνωστού στυλίστα, διακοσμητή και δημοσιογράφου Daniel Rozensztroch, οι οποίοι έχουν καταγράψει τα είδη της ελληνικής κατοικίας συχνά με το μάτι ενός ευαίσθητου ανθρωπολόγου. Οι δύο Γάλλοι συνεργάζονται πολλά χρόνια είτε για τις δημοσιογραφικές ανάγκες γνωστών γαλλικών περιοδικών είτε στη συγγραφή λευκωμάτων διακόσμησης. Οταν εξέδωσαν το Greek Style είχαν ήδη στο ενεργητικό τους το English Style, το French Style, το Caribbean Style, το Japanese Style. Το Greek Style αποτέλεσε όμως εκδοτικό διαμαντάκι.
Στο εισαγωγικό του κείμενο ο Daniel Rozensztroch αφηγείται την προσωπική του σχέση με την Ελλάδα, όπου τα τελευταία 30 χρόνια(!) περνάει τα καλοκαίρια του. Εχει ένα δικό του σπίτι στη Σέριφο, το οποίο είναι ένα από τα πρώτα που ανακαινίστηκαν στο νησί. Ο ίδιος έφτασε στη χώρα μας όταν ήταν ακόμη φοιτητής με πλοίο από τη Μασσαλία και έκτοτε συναισθηματικά δεν την εγκατέλειψε ποτέ. «Το να αγαπάς έναν τόπο σημαίνει ότι αγαπάς και τους ανθρώπους του» γράφει κάπου στο βιβλίο αναφερόμενος στον δικό του προσωπικό τρόπο να βλέπει και να μιλάει για την Ελλάδα.
Επέλεξε λοιπόν τα ελληνικά σπίτια για να μιλήσει για τους Ελληνες; Πιθανώς, και ίσως γι' αυτό το βιβλίο ξεκινάει με ένα κεφάλαιο αφιερωμένο στη «Ζωή στην Ελλάδα», το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα παζλ του τρόπου ζωής στην πόλη και στην επαρχία μέσα από μια έξυπνα σχολιασμένη παράθεση πολλών μικρών φωτογραφικών κλισέ. Ακολουθεί το κεφάλαιο «House Styles», στις σελίδες του οποίου συνυπάρχουν ένα αριστοκρατικό αρχοντικό στην Κέρκυρα, το τότε σπίτι-γκαλερί του Αλέξανδρου Ιόλα, λαϊκά σπίτια στην αλβανική παραμεθόριο αλλά και στη Λίνδο, μια μοντέρνα κατοικία στην Αττική και το καλοκαιρινό σπίτι στις Κυκλάδες γνωστού σκηνογράφου. Στο σύνολό τους συνοψίζουν τα χαρακτηριστικά τού Greek Style που θα αναλυθούν περισσότερο στα σπίτια των επόμενων κεφαλαίων (Πατρικό σπίτι, Λαϊκό και Καλοκαιρινό), τα οποία θα αναδείξουν με άνεση τις επιρροές της τέχνης της Ανατολής στην Ηπειρο και στη Μακεδονία (σπίτια στα Ιωάννινα, στο Μέτσοβο, σε απομακρυσμένα χωριά της Ηπείρου), τη νησιώτικη λιτότητα των Κυκλάδων (Μύκονος, Σέριφος), τα αρχοντικά της Υδρας και της Αίγινας, τις βενετσιάνικες επιδράσεις στα σπίτια των νησιών του Ιονίου, τα παραδοσιακά σπίτια της Ρόδου και της Λίνδου, τα εξοχικά των επώνυμων Ελλήνων στο θεοσεβούμενο νησί της Πάτμου.
ΤΟΝΙΑ ΜΑΚΡΑ
ΤΟ ΒΗΜΑ , 14-07-2002
Διαχρονικό στο είδος του το Greek Style κυκλοφόρησε το 1988 και έκτοτε επανεκδίδεται σχεδόν κάθε χρόνο χωρίς να έχει χάσει την αρχική ομορφιά και φρεσκάδα του αλλά και τον πρωτοποριακό του χαρακτήρα, που το κάνει να παραμένει πάντα ασυναγώνιστο παρ' όλο ότι στο μεταξύ έχουν γίνει και άλλες ανάλογες εκδόσεις.
Τι το κάνει τόσο ενδιαφέρον; Το ότι παρουσιάζει τόπους και χώρους μαγικούς φωτογραφημένους υπέροχα μέσα από μια δομή πολύ ενδιαφέρουσα, η οποία αισθάνομαι ότι ωρίμασε στο μυαλό ατόμων που λάτρεψαν την Ελλάδα και βίωσαν από πρώτο χέρι κουλτούρα και σύγχρονη ζωή. Γι' αυτό και κατάφεραν να συνθέσουν σε ένα εξαιρετικό σύνολο εικόνες διαφορετικές μεταξύ τους, όπως είναι το φυσικό τοπίο, οι άνθρωποι, τα παλιά με τα μοντέρνα σπιτικά, τα λαϊκά με τα αριστοκρατικά. Κύρια φιλοδοξία τους υπήρξε η ανάδειξη του ελληνικού ύφους μέσα από την αντίστιξη των πολλών του αντιθέσεων. Ανάμεσα σε αυτά τα χαρακτηριστικά δεσπόζουν «το γαλάζιο χρώμα που θυμίζει το νερό της θάλασσας, η φωτεινότητα του δυνατού ήλιου, η πέτρα και το κοκκινωπό κεραμίδι, οι βαθιές επιδράσεις της λαϊκής τέχνης».
Αν οι δημιουργοί του λευκώματος δεν είχαν «ζυμωθεί» με την ελληνική πραγματικότητα, ίσως και να μην είχαν τολμήσει να παραθέσουν δίπλα δίπλα στις σελίδες του τα αρχοντικά της Κέρκυρας με τα αγροτόσπιτα της παραμεθόριας περιοχής της Ηπείρου, τα σπίτια της Λίνδου με τις κουρελούδες πάνω στα βοτσαλωτά δάπεδα με τις μοντέρνες, κοσμοπολίτικης διακόσμησης κατοικίες της Αττικής. Επειδή όμως υπό την ιδιότητα του σύγχρονου περιηγητή έχουν περιπλανηθεί σε πολλές περιοχές κατάφεραν φαίνεται να συνειδητοποιήσουν πόσο βαθιά αντιφατική είναι αυτή η κοινωνία, πόσο διαφορετικές είναι οι κλιματικές συνθήκες στον ορεινό Βορρά και στις ανεμοδαρμένες Κυκλάδες και πόσο όλα αυτά έχουν καθορίσει τις ντόπιες κουλτούρες, συμπεριλαμβανομένης της διακόσμησης.
Η Ελλάδα του τέλους της δεκαετίας του '80 είναι όμως η Ελλάδα τού σήμερα; Γιατί από την πρώτη έκδοση του βιβλίου είναι γεγονός ότι «πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι», που λέει και η λαϊκή παροιμία. Πιστεύω ωστόσο ότι η Ελλάδα τού Greek Style δεν έχει αλλάξει· απλώς οι εικόνες του αφορούν σήμερα περισσότερες κατηγορίες ανθρώπων. Φυσικά το βιβλίο δεν είναι ένα εγχειρίδιο της παραδοσιακής μας αρχιτεκτονικής, αλλά το προσωπικό οδοιπορικό ενός πολύ καλού φωτογράφου, του Gilles de Chabaneix, καθώς και του γνωστού στυλίστα, διακοσμητή και δημοσιογράφου Daniel Rozensztroch, οι οποίοι έχουν καταγράψει τα είδη της ελληνικής κατοικίας συχνά με το μάτι ενός ευαίσθητου ανθρωπολόγου. Οι δύο Γάλλοι συνεργάζονται πολλά χρόνια είτε για τις δημοσιογραφικές ανάγκες γνωστών γαλλικών περιοδικών είτε στη συγγραφή λευκωμάτων διακόσμησης. Οταν εξέδωσαν το Greek Style είχαν ήδη στο ενεργητικό τους το English Style, το French Style, το Caribbean Style, το Japanese Style. Το Greek Style αποτέλεσε όμως εκδοτικό διαμαντάκι.
Στο εισαγωγικό του κείμενο ο Daniel Rozensztroch αφηγείται την προσωπική του σχέση με την Ελλάδα, όπου τα τελευταία 30 χρόνια(!) περνάει τα καλοκαίρια του. Εχει ένα δικό του σπίτι στη Σέριφο, το οποίο είναι ένα από τα πρώτα που ανακαινίστηκαν στο νησί. Ο ίδιος έφτασε στη χώρα μας όταν ήταν ακόμη φοιτητής με πλοίο από τη Μασσαλία και έκτοτε συναισθηματικά δεν την εγκατέλειψε ποτέ. «Το να αγαπάς έναν τόπο σημαίνει ότι αγαπάς και τους ανθρώπους του» γράφει κάπου στο βιβλίο αναφερόμενος στον δικό του προσωπικό τρόπο να βλέπει και να μιλάει για την Ελλάδα.
Επέλεξε λοιπόν τα ελληνικά σπίτια για να μιλήσει για τους Ελληνες; Πιθανώς, και ίσως γι' αυτό το βιβλίο ξεκινάει με ένα κεφάλαιο αφιερωμένο στη «Ζωή στην Ελλάδα», το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα παζλ του τρόπου ζωής στην πόλη και στην επαρχία μέσα από μια έξυπνα σχολιασμένη παράθεση πολλών μικρών φωτογραφικών κλισέ. Ακολουθεί το κεφάλαιο «House Styles», στις σελίδες του οποίου συνυπάρχουν ένα αριστοκρατικό αρχοντικό στην Κέρκυρα, το τότε σπίτι-γκαλερί του Αλέξανδρου Ιόλα, λαϊκά σπίτια στην αλβανική παραμεθόριο αλλά και στη Λίνδο, μια μοντέρνα κατοικία στην Αττική και το καλοκαιρινό σπίτι στις Κυκλάδες γνωστού σκηνογράφου. Στο σύνολό τους συνοψίζουν τα χαρακτηριστικά τού Greek Style που θα αναλυθούν περισσότερο στα σπίτια των επόμενων κεφαλαίων (Πατρικό σπίτι, Λαϊκό και Καλοκαιρινό), τα οποία θα αναδείξουν με άνεση τις επιρροές της τέχνης της Ανατολής στην Ηπειρο και στη Μακεδονία (σπίτια στα Ιωάννινα, στο Μέτσοβο, σε απομακρυσμένα χωριά της Ηπείρου), τη νησιώτικη λιτότητα των Κυκλάδων (Μύκονος, Σέριφος), τα αρχοντικά της Υδρας και της Αίγινας, τις βενετσιάνικες επιδράσεις στα σπίτια των νησιών του Ιονίου, τα παραδοσιακά σπίτια της Ρόδου και της Λίνδου, τα εξοχικά των επώνυμων Ελλήνων στο θεοσεβούμενο νησί της Πάτμου.
ΤΟΝΙΑ ΜΑΚΡΑ
ΤΟ ΒΗΜΑ , 14-07-2002
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
