Οι τσιγγάνοι

«Στους διαπρεπέστερους τσιγγανολόγους ανήκει ο Ιταλός MarquisColocciAdriano (1855-1941) του οποίου το “Glizingari – Storiadiunpopoloerrante” (1889), «Τσιγγάνοι – Η ιστορία ενός περιπλανώμενου λαού», παρουσιάζουμε με το ανά χείρας, και το οποίο αποτελεί πρωτοποριακή μελέτη για την εποχή της έκδοσης και μέχρι σήμερα. Το βιβλίο αυτό γράφτηκε αφού ο συγγραφέας ήρθε σε επαφή με τους Ρομά των Βαλκανίων, κατά την περίοδο που εστάλη από το Υπουργείο Εξωτερικών της Ιταλίας σε χώρες της Βαλκανικής για να συμμετάσχει σε επιτροπές που απαιτούσαν διεθνείς συναινέσεις και σε προσκλήσεις παρουσίας του σε δύο διεθνή συνέδρια Εθνολογίας και Ανθρωπολογίας, το 1902 και το 1904, στο Παρίσι και στην Γενεύη, καθώς και μετά τον διορισμό του ως προέδρου της GypsyLoreSociety.

Μετά την δημοσίευση του έργου «Η καταγωγή των Μποέμηδων» το 1911, αναδείχθηκε στους κορυφαίους, Ιταλούς Εθνογράφους και διοργάνωση την πρώτη διάσκεψη με θέμα “Μελέτη της Τσιγγανολογίας στην Ιταλία” με την οποία υποστήριξε με έμφαση τη σημασία της επιτόπιας έρευνας και την έλλειψη της “ziganologia” στην Ιταλία πριν από το 1889.

Κατά τον A. Colocci, η τσιγγανολογία διαμορφώθηκε αφότου τέθηκαν τα εξής τρία κριτήρια, ως απαραίτητες προϋποθέσεις για οποιαδήποτε μελέτη: Ευρυμάθεια, Γλώσσα, Εθνογραφία.

Στόχος του ήταν να υπάρξει μια “Επιστήμη των Τσιγγάνων” και ένα ίδρυμα που να ασχολείται με την μελέτη τέτοιων ζητημάτων και αυτό μπορεί να είναι η “Ιταλική Εταιρεία της Εθνογραφίας” πρόταση που, ωστόσο, δεν επιτεύχθηκε…»