Το όνομά μου είναι Rachel Corrie

Γιατί ένα 23χρονο κορίτσι αφήνει τους νεανικούς προβληματισμούς και την άνετη ζωή της για να σταθεί ανάμεσα σε μια μπουλντόζα κι ένα παλαιστινιακό σπίτι;
Η ιστορία της σύντομης ζωής και του άδικου θανάτου της Ρέιτσελ Κόρι μέσα από τα κείμενα που άφησε.

Η 23χρονη Αμερικανοεβραία Ρέιτσελ Κόρι ταξίδεψε από τις ΗΠΑ στη Λωρίδα της Γάζας τον Ιανουάριο του 2003, για να συμμετάσχει στη δράση της οργάνωσης μη βίαιου ακτιβισμού ISM (International Solidarity Movement). Στις 16 Μαρτίου 2003, η Ρέιτσελ καταπλακώθηκε από μπουλντόζα του ισραηλινού στρατού στην προσπάθειά της να αποτρέψει την κατεδάφιση του σπιτιού μιας οικογένειας Παλαιστινίων.

Ο θάνατος της Ρέιτσελ απασχόλησε τα διεθνή ΜΜΕ και προκάλεσε πολλές διαμαρτυρίες. Εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού δήλωσε ότι επρόκειτο για ατύχημα, ότι ο χειριστής ούτε είδε ούτε άκουσε τη Ρέιτσελ. Αυτόπτες μάρτυρες όμως είπαν ότι η Ρέιτσελ βρέθηκε για αρκετά δεπτερόλεπτα στο οπτικό πεδίο του χειριστή της μπουλντόζας, η οποία συνέχισε την πορεία της περνώντας από πάνω της. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Αριέλ Σαρόν υποσχέθηκε στον πρόεδρο Μπους μία «αμερόληπτη, ενδελεχή έρευνα», η οποία τελικά δεν καταλόγισε καμία ευθύνη στον στρατό. Επτά χρόνια μετά το θάνατο της Ρέιτσελ Κόρι, στις 10 Μαρτίου 2010, ξεκινά στη Χάιφα η εκδίκαση της αγωγής που κατέθεσαν οι γονείς της Ρέιτσελ κατά του Υπουργείου Άμυνας του Ισραήλ. Στη δίκη θα καταθέσουν και οι τέσσερις αυτόπτες μάρτυρες του θανάτου της Ρέιτσελ, στους οποίους είχε όλο αυτό το διάστημα απαγορευτεί η είσοδος στη χώρα.

Μετά το θάνατο της Ρέιτσελ, οι γονείς της δημοσίευσαν στο διαδίκτυο μέρος των ημερολογίων και των e-mail που έστελνε σε φίλους και στη μητέρα της. Ανάμεσα σ' αυτούς που τα διάβασαν ήταν κι ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Alan Rickman, ο οποίος θέλησε να τα δραματοποιήσει. Μαζί με την Katharine Viner, δημοσιογράφο της εφημερίδας The Guardian, επιμελήθηκαν τα κείμενα που τους εμπιστεύθηκαν οι γονείς της Ρέιτσελ συνθέτοντας έναν θεατρικό μονόλογο με τίτλο Το όνομά μου είναι Rachel Corrie.