Η επιχείρηση στη νέα εποχή

Η επιχειρηματική σκέψη και πράξη, βρίσκονται σε μια κατάσταση συνεχούς ροής.

Στον επιχειρηματικό κόσμο, οι ιδέες αλλάζουν το σχεδιασμό και την καθημερινή εταιρική λειτουργία. Βεβαίως, η πρακτική χρησιμότητα πολλών ιδεών είναι συζητήσιμη γιατί η εφαρμογή τους είναι πιο δύσκολη από τη σύλληψή τους.

Αυτή η συναρπαστική συλλογή συνεντεύξεων αποκρυσταλλώνει τις επιχειρησιακές θεωρίες μερικών από τους καλύτερους στοχαστές του κόσμου και ξεδιπλώνει ένα πανόραμα επιχειρησιακών ιδεών. Διαλέξτε αυτές που σας ταιριάζουν περισσότερο, να θυμάστε όμως πως σε τελική ανάλυση, οι ιδέες δεν έχουν αξία αν δεν εφαρμοστούν.

Πρόκειται για ένα βιβλίο γεμάτο έμπνευση και στοιχεία. Περιλαμβάνει συναρπαστικές, πρωτότυπες συνεντεύξεις με μερικούς από τους σημαντικότερους επιχειρηματικούς στοχαστές, όπως τους:

-Charles Handy

-Tony Buzan

-Daniel Goleman

-Philip Kotler

-Peter Shwartz

-Tom Peters

-Rosabeth Moss Kanter

-Jonaw Ridderstrale

-Sumantra Ghoshal

-Gary Hamel

-Και πολλούς άλλους...






ΚΡΙΤΙΚΗ



Οι επιχειρήσεις σήμερα αποτελούν «τον πιο ισχυρό κοινωνικό θεσμό», αναφέρει ο καθ. Μπουραντάς στον πρόλογο του βιβλίου. Γι' αυτό λοιπόν είναι ακατανόητη η άγνοια που υπάρχει, κυρίως στο χώρο της Αριστεράς, γι' αυτόν τον τόσο σημαντικό θεσμό. Αντιθέτως, τα στερεότυπα που βρίσκει κανείς σε αυτόν το χώρο εξακολουθούν να πηγάζουν από τον τρόπο οργάνωσης των επιχειρήσεων στις αρχές του περασμένου αιώνα. Ομως, όπως δείχνει ένα απλό ξεφύλλισμα του βιβλίου, η κατάσταση έχει αλλάξει ριζικά. Αυτή είναι η εικόνα που δίνουν οι συνεντεύξεις με ορισμένους από τους μεγαλύτερους σύγχρονους διανοούμενους του μάνατζμεντ, όπως τους Carles Handy, Philip Kotler, Tom Peters, Gary Hamel, Sumantra Ghoshal και άλλους.

Οι αλλαγές στη φύση της επιχείρησης αποτυπώθηκαν με τον καλύτερο τρόπο το Σεπτέμβριο του 1991, όταν το «Fortune» δημοσίευσε στο εξώφυλλο του την αριστερή και τη δεξιά πλευρά ενός εγκέφαλου. Ο τίτλος ήταν «Η Δύναμη του εγκεφάλου».Το άρθρο στο «Fortune» ήταν το πρώτο αξιόλογο άρθρο σε επιχειρηματικό περιοδικό σχετικά με τη θεμελιώδη αλλαγή που είχε συντελεσθεί στον κόσμο των επιχειρήσεων.

Ενας από τους πιο διαπρεπείς χρονικογράφους αυτής της αλλαγής, ο Tom Stewart, γράφει: «Η γνώση έχει γίνει ο πιο σημαντικός παράγοντας στην οικονομική ζωή. Είναι το κύριο συστατικό αυτού που αγοράζουμε και πουλάμε, η πρώτη ύλη με την οποία δουλεύουμε. Το πνευματικό κεφάλαιο -όχι οι φυσικές πηγές ή τα μηχανήματα ούτε το χρηματοοικονομικό κεφάλαιο- έχει γίνει το απαραίτητο κεφάλαιο των εταιρειών. Αυτό έχει σημαντικές επιπτώσεις στην εικόνα της επιχείρησης. Ο νόμος και η οικονομική θεωρία λένε πως η εταιρεία αποτελείται από ένα σύνολο ενεργητικού. Η εποχή της Πληροφορικής λέει ότι είναι μια κυψέλη ιδεών». Το ανθρώπινο κεφάλαιο είναι, όπως επιμένει ο Ghoshal, ο σημαντικός σπάνιος πόρος -οι ιδέες, η γνώση, η επιχειρηματικότητα. Αυτό συνεπάγεται ορισμένες ουσιαστικές αλλαγές όσον αφορά τον τρόπο και τη λειτουργία της επιχείρησης. Δεν μπορείς να διαχειρίζεσαι το ταλέντο και τον άνθρωπο με τη φιλοσοφία που είχες την περίοδο που το πρόβλημά σου ήταν η μεγιστοποίηση της απόδοσης του οικονομικού κεφαλαίου. Ομως η βασική αλλαγή συνίσταται στο ότι αλλάζει ο ρόλος του εργαζομένου. Οπως λέει ο Ghoshal: «Αν οι άνθρωποι προσθέτουν την περισσότερη αξία, τότε βαθμιαία οι άνθρωποι θα πρέπει να θεωρούνται επενδυτές και όχι εργαζόμενοι. Οι μέτοχοι επενδύουν χρήματα και προσδοκούν απόδοση των χρημάτων τους· αναμένουν δε αύξηση του κεφαλαίου τους. Με τον ίδιο τρόπο θα βλέπουμε και τους ανθρώπινους πόρους. Θα επενδύουν λοιπόν το ανθρώπινο κεφάλαιό τους στην εταιρεία, θα περιμένουν απόδοση και αύξηση του κεφαλαίου τους». Ο εργαζόμενος λοιπόν παρουσιάζεται ως εθελοντής - επενδυτής και η εταιρεία παίζει το ρόλο του υποστηρικτικού πλαισίου των προσπαθειών του. Την άποψη αυτή συμμερίζεται και ο Charles Handy, που υποστηρίζει ότι «η ισορροπία δυνάμεων πρέπει να μετατοπιστεί κάπως από τους μετόχους που χρηματοδοτούν τη δημιουργία πλούτου προς τους ανθρώπους που πραγματικά δημιουργούν τον πλούτο». Η ιδέα πως όλη η αξία μοιράζεται στους μετόχους θα πρέπει να αλλάξει, για να εξομαλύνει τη μεταστροφή αυτή στην πηγή της δημιουργίας της αξίας. Πρόκειται για ένα πολύ διαφορετικό μοντέλο κατανομής που θα κυριαρχήσει τα επόμενα 50 χρόνια.



ΤΑΚΗΣ ΜΙΧΑΣ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 31/03/2006