Δημόσιος χώρος εν αναμονή

Η Καππαδοκία του Πρόδρομου Νικηφορίδη πάει με ανταλλαγή στη Κρήτη, από εκεί Θεσσαλονίκη, Τουλούζη, Παρίσι και πάλι Θεσσαλονίκη με ένα μικρό διάλειμμα στο Μόναχο.

Η Ταορμίνα, η Ίσκια και η Μάλτα του Bernard Cuomo συναντιούνται στην Φιλιπβίλ στην Αλγερία. Από εκεί αναγκαστική μετακίνηση στη Μασσαλία, τα κακά του πολέμου, Αβινιόν, Μοντομπάν, Τουλούζη, Παρίσι και τέλος Θεσσαλονίκη.

Δύο ξένοι στην ίδια πόλη, με αγάπη στις πόλεις και ακόμα περισσότερη για αυτή την πόλη. Αφετηρία αυτής της πορείας ένα Α΄ Βραβείο σε πανευρωπαϊκό διαγωνισμό για νέους αρχιτέκτονες.

Ο δημόσιος χώρος είναι ένα διαρκές ταξίδι, ταξίδι ανοιχτό στις προκλήσεις, εκεί που το ανοίκειο αντιστέκεται στο οικείο, ταξίδι στο δέρμα της πόλης, εκεί που η πόλη αναπνέει και οι κάτοικοι της συναντιούνται και επικοινωνούν.

Εδώ και πολλά χρόνια ταξιδεύουν, με αφορμή τους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, διαβάζουν τις πόλεις, ερμηνεύουν τις πόλεις και προτείνουν, η κάθε μια με τις ιδιαιτερότητες της. Θεσσαλονίκη κυρίαρχη, Καβάλα, Κοζάνη, Νεάπολη Μονεμβασιάς, Αθήνα, Χανιά, Ρόδος και το μεγάλο άλμα στην Ταγγέρη, στην είσοδο της Μεσογείου απέναντι από το Γιβραλτάρ.

Δύο επίμονοι αρχιτέκτονες, που όταν τους δόθηκε η ευκαιρία, σχεδίασαν τη Νέα Παραλία, με τα 14 βραβεία και διακρίσεις, σίγουρα το πλέον πολυβραβευμένο αρχιτεκτονικό έργο στην Ελλάδα. Όμως, πριν από αυτό και μετά από αυτό, πολλά άλλα είναι σε αναμονή. Ο ανασχεδιασμός του Μνημειακού Άξονα της Αριστοτέλους, το πλέον εμβληματικό και σίγουρα το πιο σημαντικό. Η αρχιτεκτονική του δημόσιου χώρου των Νικηφορίδη και Cuomo είναι σε αναμονή. Επόμενος σταθμός το Μητροπολιτικό
Πάρκο Παύλου Μελά, όπου ο συμβουλευτικός ρόλος τους θα καθορίσει το μέλλον της Δυτικής Θεσσαλονίκης.