Γλυκιά-ξινή ζωή, αβάσταχτη...

Το μυθιστόρημα της ανάμνησης.

Μια μάνα ξεχασμένη στην επαρχία με δυο αγόρια, 7 και 10 χρόνων, παλεύει χωρίς κανένα στήριγμα, μακριά από τον σύζυγο, μέσα στη δίνη του πολέμου, της γερμανικής Κατοχής, των Ιταλών, της πείνας του ’41, του Εμφυλίου.

Θα κάνει τα πάντα για να προστατέψει τα παιδιά της από την μπότα του κατακτητή, τις εκτελέσεις, τους θανάτους, το φάσμα της πείνας που τους θερίζει.

Θα μάθουν σιγά-σιγά κι αυτά να ζητιανεύουν για να υπάρξουν, να κλέβουν για να συντηρηθούν.

Θα παλέψει μαζί τους –όλα αυτά τα χρόνια– με νύχια και με δόντια για να κρατήσει τα παιδιά της μακριά από τον θάνατο...

Αργότερα με τον εμφύλιο στην Αθήνα, θα ζήσουν στερημένα εφηβικά χρόνια, με φτωχές σπουδές, αγωνιζόμενοι πάλι όλοι μαζί για να επιβιώσουν, μέσα από οικονομικά, κοινωνικά, ακόμα και πολιτικά εμπόδια στον δρόμο τους, για τις ιδέες τους, για τις πράξεις των άλλων, του πατέρα που δεν τους ψήφισε, του γείτονα που δεν τους ενέκρινε…

Ένα μυθιστόρημα που διαγράφει έναν ολόκληρο κύκλο ζωής πενήντα χρόνων.