Παραμύθια για τα παιδιά της Αθήνας

Τι έχουν μέσα οι καναπέδες όπου πάνω τους τα παιδιά της Αθήνας περνάνε τον καιρό τους; Μπορεί ένα ψεύτικο διαστημόπλοιο να πάει στο φεγγάρι; Πώς έφυγαν από τον Κήπο τα λιοντάρια που υπήρχαν εκεί, τότε που οι μαμάδες ήταν λίγο πιο νέες; Γιατί τα σπίτια γίνονται γυάλινα καμιά φορά; Τι μπορούν να πάθουν οι κάμερες που μεταδίδουν εικόνες από τις διαβάσεις πεζών; Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η υπομονή ενός σερβίτσιου που το χρησιμοποιούν πέντε ακατάστατα παιδιά; Επτά παραμύθια για παιδιά του 21ου αιώνα που ζουν σε πόλεις και ξέρουν όχι μόνο χιλιάδες πράγματα, αλλά και ότι μπορεί ακόμη να συμβαίνουν θαύματα.

Τα βράδια που σβήνουμε τα φώτα κι αφήνουμε μόνο ένα μικρό φωτάκι, για να βάλουμε τα παιδιά μας για ύπνο, είναι μια καλή στιγμή για τις δημιουργικές περιπλανήσεις των γονιών. Τα παιδιά ζητούν παραμύθια κι οι γονείς βρίσκονται μπροστά στην ευκαιρία της ζωής τους για αυτοσχεδιασμό. Είναι η ώρα που πλάθονται χιλιάδες παραμύθια σ' όλη την υφήλιο. Διότι τα παιδιά γίνονται εκείνη τη στιγμή ό,τι ονειρεύεται κάθε συγγραφέας, επαγγελματίας ή ερασιτέχνης, ένα διψασμένο κοινό. Την επόμενη μέρα μερικά παραμύθια γράφονται, τα περισσότερα ξεχνιούνται.
Τέτοια είναι αυτά τα παραμύθια, γραμμένα για παιδιά που μεγαλώνουν στα διαμερίσματα, ασφαλή και προστατευμένα, κάπως μοναχικά που ονειρεύονται περιπέτειες και απρόοπτα, συναντήσεις και κατορθώματα με ήρωες που τους μοιάζουν.