Τα ποιήματα 1984-2004

Στον συγκεντρωτικό τόµο «Τα ποιήµατα 1984-2004» που παρουσιάζεται µαζί µε την ανέκδοτη ενότητα
«Από µνήµης», αναδεικνύεται το συνολικό έργο των ετών αυτών και η εξέχουσα ποιητική πορεία της Ζέφης .αράκη. Οι επισηµάνσεις της κριτικής για την ποιήτρια υπήρξαν µέχρι σήµερα καίριες: «Ο ποιητικός τόπος της .αράκη έχει φωνή µε ύψος και βάθος. Συνδυάζει υψηλό και σκοτεινό, ρίχνει τα σύνορα σώµατος και τόπου». Η .αράκη εφαρµόζει «την στρατηγική των ελλειπτικών εικόνων και των σπασµένων φράσεων µέσω των οποίων ιχνογραφούνται είτε η πορεία στο άνυδρο
της µοναξιάς του παρόντος είτε η αναγωγή στους άπιαστους τόπους του παρελθόντος όπως τους αναδεικνύει η µνήµη». Στην ποίησή της, καθώς επισηµαίνεται, υπάρχει πάντα «η χειροπιαστή προσωπική µαρτυρία για την περιπέτεια της ύπαρξης. Και υπάρχει πάντα η οριακή εκκρεµότητα του «εγώ», καθώς εστιάζει την προσοχή της στο κατακερµατισµένο ποιητικό υποκείµενο που αναγνωρίζει τον τρόµο του κενού, την ίδια την ακύρωση του βίου».«Η ποίησή της εν πολλοίς καθορίζεται και περικλείεται συνειδητά από εκπληκτικές νοηµατικές
εικόνες»: «κατέβαινα τα σκαλοπάτια και µε απόλυτη απελπισία / το σώµα µου ακίνητο / σαν ξεχασµένο διήγηµα / σκοτεινό και αµίλητο...» Και αλλού, «βήµατα και τραβήγµατα επίπλων... / βήµατα και τραβήγµατα επίπλων... / Σαν κάποιος µες το θάνατό του / να ονειρευότανε ν’ αλλάξει / την όψη του κόσµου» σαλεύοντας τα χρονικά όρια, η ράκη κάνει εντέλει «και τα παρόντα – υποβοηθούµενα από τα εµφανή και αφανή ίχνη της φθοράς τους, να µοιάζουν µε παρελθόντα. Έτσι, τα ανακαλεί και τα αντιµετωπίζει µε µια διάθεση νοσταλγική της απουσίας». «Σε θυµάµαι δια να σε ξεχνάω / κάθε µέρα πιο βαθιά / Μνήµη µιας άλλοτε ανάµνησης / Μιας αξέχαστης λησµονιάς...»