Τότε που κρύψαμε έναν άγγελο

«Μόλις είδα έναν άγγελο να πέφτει από τον ουρανό. Μάλλον τον παρέσυρε η βροχή» είπε η Ραλλού, αλλά ως συνήθως δεν της δώσαμε σημασία· με τον Τότο ήμασταν απασχολημένοι να μετράμε τις σταγόνες της βροχής. Την επόμενη μέρα τον βρήκαμε μέσα στα καλαμποκοχώραφα. Τον κρύψαμε, ψάχνοντας να βρούμε τρόπο να τον στείλουμε πίσω στον ουρανό. Όταν το μυστικό μας διέρρευσε, αποφασίσαμε, ως μέρος του σχεδίου μας, να τον διαφημίσουμε! Αλλά οι μεγάλοι μάς πρόδωσαν. Κι εμείς... το σκάσαμε από τα σπίτια μας αποφασισμένοι να φέρουμε σε πέρας την αποστολή μας.


Τέσσερα χωριά (της Ανατολής, της Δύσης, του Βορρά και του Νότου), ένα σχολείο στη μέση του πουθενά, τα καλαμποκοχώραφα, τρία άδεντρα και άνυδρα τοπία, ένα τσίρκο με τρύπια τέντα συνθέτουν το σκηνικό της ιστορίας.


Ένας δάσκαλος που ονειρεύεται ένα μέλλον καλύτερο για τα παιδιά, ένας απατεώνας βίαιος θείος που αναζητά ένα θησαυρό, ένας αστυνόμος που παίζει κρυφά βιολί, ο διευθυντής ενός τσίρκου που εξαιτίας μιας μπανανόφλουδας άλλαξε η ζωή του, μια ακροβάτισσα, μια βιβλιοθηκονόμος κι ένας τυφλός ποιητής που κλέβουν βιβλία είναι κάποιοι από τους μεγάλους οι οποίοι άλλοτε αποδεικνύονται σύμμαχοι κι άλλοτε εχθροί στην προσπάθεια τριών παιδιών να σώσουν έναν πληγωμένο άγγελο, λίγο προτού τους προλάβει ο πόλεμος…

Μια ιστορία δρόμου και μαγικού ρεαλισμού, όπου η εναλλαγή πρωτοπρόσωπης και τριτοπρόσωπης αφήγησης έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός σχεδόν κινηματογραφικού σασπένς που καθηλώνει και μιας απόκοσμης ατμόσφαιρας που γοητεύει. Δράση και λυρισμός συνδυάζονται και δημιουργούν μια βαθιά αντιπολεμική, ουμανιστική ιστορία-ύμνο στη φιλία και στην παιδική ηλικία (δηλαδή, τότε που το όνειρο και η ελπίδα μπορούν κι ευδοκιμούν, ακόμη και σε αντίξοες συνθήκες).


Μια ιστορία για παιδιά, και όχι μόνο, που —αν και μοιάζει— δεν τη λες παραμύθι.

Βραβείο Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου