Ο θάνατος: Δοκίμιο για το πεπερασμένο

Ο δυτικός πολιτισμός για αιώνες στηρίχθηκε στην απώθηση του θανάτου. Ωστόσο το πένθος και η γειτνίαση του θανάτου βρίσκονται στη βάση κάθε πολιτισμένης εμπειρίας και των έργων της: στη λογοτεχνία, στη θρησκεία, στη φιλοσοφία ακόμα και στην τεχνική. Η Γαλλίδα φιλόσοφος Φρανσουάζ Νταστύρ αποτολμά να αναμετρηθεί με αυτό το αίνιγμα. Επιλέγει δηλαδή να μιλήσει για ένα δυσάρεστο θέμα με αυτό τον τρόπο όμως που να αναδεικνύει το μεγαλείο του, τη θεμελιώδη σημασία του για την ανθρώπινη ιστορία από τα βάθη της αρχαιότητας ως τις μέρες μας. Το να είναι θνητός, το να κατοικείς στο πεπερασμένο: αυτή η απόλυτη και δίχως εξαιρέσεις αλήθεια, έχει μια ιστορία. Σε αυτή την ιστορία αλλάζουν οι τρόποι που πενθούν οι άνθρωποι, οι εικόνες του παραδείσου, οι εκδοχές της αθανασίας και της θνητότητας. Η συγγραφέας ελέγχει τις απαντήσεις των φιλοσόφων σε όλα αυτα τα αινίγματα και παρακολουθεί, από κοντά, τις εξηγήσεις και τις σιωπές τους. Από την ελληνική απαρχή της σκέψης (Πλάτωνας) και το χριστιανισμό (Απόστολος Παύλος) μέχρι τη νεώτερη φιλοσοφία ενός Χέγκελ και ενός Χάιντεγκερ, ο πολιτισμός μας στοχάστηκε το θάνατο, χωρίς ποτέ να συμφιλιωθεί με την αλήθειά του. Η Νταστύρ αφηγείται αυτή τη περιπέτεια της αδύνατης συμφιλίωσης, το παιχνίδι της υπεκφυγής και της ελπίδας στα σταυροδρόμια θρησκείας και φιλοσοφίας, τέχνης και πίστης.

Η θρησκεία, η μεταφυσική και, πέραν αυτών, ο πολιτισμός ολόκληρος επιχείρησαν να νικήσουν τον θάνατο. Με τη σειρά της η φιλοσοφία, από τον Πλάτωνα μέχρι τον Montaigne υποστήριξε ότι η ορθή σχέση προς τον θάνατο έγκειται σε έναν διαρκή διαλογισμό γύρω απ΄αυτόν. [...]