Η λύρα του Ορφέα III

Στο τρίτο βιβλίο της Τριλογίας των Κόρνις του Davies ο μύθος εξελίσσεται ως εξής: Το Ίδρυμα Κόρνις μεγαλουργεί υπό τη διεύθυνση του Αρθουρ Κόρνις, όταν αυτός και η σαγηνευτική γυναίκα του Μαρία Θεοτόκη αποφασίζουν να αναλάβουν μια δραστηριότητα αντάξια του Φράνσις Κόρνις, εκείνου που τους άφησε το τεράστιο κληροδότημα.
Στην απίστευτα άσχημη αλλά εξαιρετικά προικισμένη Χούλντα Σνάκενμπεργκ αναθέτουν να τελειώσει την όπερα Ο Αρθούρος της Βρετανίας ή Ο Μεγαλόψυχος Κερατάς, που ο Ε.Τ.Α. Χόοφμαν άφησε ημιτελή. Και ο θεολόγος Σάιμον Νταρκούρ αναλαμβάνει να γράψει το λιμπρέτο. Τότε είναι που αρχίζουν τα μπερδέματα, πρακτικά και συναισθηματικά: το τσιγγάνικο αίμα της Μαρίας ξυπνάει ζητώντας εκδίκηση, ο ιερωμένος Νταρκούρ γίνεται κλέφτης και διάφοροι άλλοι ενδίδουν στον εκβιασμό, την ψευδορκία και σ' άλλες απρεπείς ενασχολήσεις. Η ρήση του Χόφμαν ότι «η λύρα του Ορφέα ανοίγει τις πύλες του κάτω κόσμου» μοιάζει πέρα για πέρα αληθινή - ιδιαίτερα όταν τα καλά κρυμμένα μυστικά του Φράνσις Κόρνις βγαίνουν τελικά στο φως.