Τί ποιεί ο άνθρωπος;

«Ο στίχος πεζολογικός, μεστά νοήματα και ουσιαστικές αλήθειες που προβάλλονται πολύ περισσότερο από την μουσικότητα που αναδύεται, μέσα από τον λυρισμό που είναι διάχυτος.
Περιεκτικοί στίχοι από μια φιλοσοφημένη σκέψη και ίσως έναν απολογισμό de profundis. Φιλοσοφικοί υπαρξιακοί στοχασμοί που έχουν απήχηση στο είναι μας και ιδιαίτερα αγγίζουν την νοητική επίδραση στο θυμικό της ψυχής.
Συναισθήματα που εναλλάσσονται και την απογοήτευση διαδέχεται η αισιοδοξία και η ελπίδα της δικαίωσης της ψυχής που παραμερίζει την ύλη.
Το όνειρο και η ελπίδα έννοιες επαναλαμβανόμενες που προβάλλονται μέσα από τις αναμνήσεις τις τόσο έντονες στην ψυχή της ποιήτριας.
Ο πόνος της απουσίας του ανεκπλήρωτου ονείρου ή καλύτερα του ονείρου που ολοκληρώθηκε και έπαψε να υφίσταται σαν όνειρο;; ''τα όνειρα έπεσαν στο χώμα σαν λαβωμένα πουλιά'' ο ανάλγητος χρόνος η μορφή που φαντάζει από το παρελθόν και η λησμονιά που είναι ανέφικτη. Και βέβαια ο πιο κατάλληλος ερμηνευτής της έμπνευσης των στίχων δεν μπορεί άλλος παρά ο ίδιος ο δημιουργός!»