Τα πουλιά και τα παιδιά

Σ' εποχή κρίσης και φθοράς ο άνθρωπος ζητάει κάπου να στηριχθεί για να μην αλλοτριωθεί ολότελα ή απογοητευθεί και βυθιστεί τελικά στον κυκεώνα του παράλογου.


Αυτή η αγωνιώδης προσπάθεια τ' ανθρώπου φώτισε το συγγραφέα Γιώργο Δεληγιάννη ώστε μέσα απ' το θεατρικό του έργο ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ να εκφράσει το βαθύτερο και ωστόσο απλό νόημα της ζωής που απορρέει μέσα από μια κοινωνία η οποία στηρίζεται στα ιδανικά της Αγάπης, της Ειρήνης και της Ελευθερίας.


Ιδανικά αιώνια που σε κάθε περίπτωση εξωτερικής καταπίεσης ή εσωτερικών συγκρούσεων του ανθρώπου γαληνεύουν και ενδυναμώνουν την ψυχή και το πνεύμα του.


Το σκηνικό που ο συγγραφέας επέλεξε είναι η φύση και μάλιστα το δάσος, χώρος που φτερουγίζει ελεύθερα η ανθρώπινη φύση, όπου ζουν ανυστερόβουλα και συνυπάρ- χουν ένα πλήθος ηλιαχτίδων, λουλουδιών και πουλιών. Σ' αυτό το περιβάλλον θα προσπαθήσει να μυήσει τα μικρά κι αθώα παιδιά στην ιδέα της Ελευθερίας μέσω του τρελού, ενός ανθρώπου που δε θέλησε σ' όλη του τη ζωή να συμβιβαστεί με το Κατεστημένο. Ο κόσμος όμως των μεγάλων δε μένει αμέτοχος, οργανώνεται για να αντιμετωπίσει την απειλή που προέρχεται από τα φιλελεύθερα κηρύγματα του για την αγάπη προς τη φύση και την ελεύθερη και ανυπόταχτη στον καιροσκοπισμό ζωή.


Στη συνάντηση που είχε προγραμματίσει ο τρελός με τα παιδιά και τα πουλιά του δάσους, θα εμφανισθούν οι μεγάλοι με τα όπλα στα χέρια έτοιμοι να συντρίψουν τη ζωοφόρο αντίσταση. Όμως ο δάσκαλος του χωριού, κριτής και συνοδοιπόρος της παιδικής τους ηλικίας, αποτρέπει τον "όλεθρο". Κατορθώνει, θυμίζοντας τα παιδικά τους χρόνια, αυτή την περίοδο της ζωής τους που γύριζαν ελεύθερα και ανυπόταχτα μέσα στη φύση, να ξυπνήσει μέσα τους τα αγνά πανανθρώπινα συναισθή- ματα που κατά βάθος φωλιάζουν σε κάθε ανθρώπινη ψυχή.


Τέλος πλημμυρισμένοι από ένα έντονο συναίσθημα νοσταλγίας που τους ενώνει τρα- γουδούν όλοι μαζί την Αγάπη την ξεχασμένη απ' τους ανθρώπους που χωρίς αυτήν η ζωή είναι ένα χάλκινο τύμπανο και άδειο. Τελειώνουν τραγουδώντας: "Έτσι τελειώνει αυτή η ιστορία / μπορεί ποιός ξέρει να βρει αληθινή / Να 'ρθεί μια μέρα / κι όλη η ανθρωπότης / με την αγάπη να ξημερωθεί".


Ο συγγραφέας υποφέροντας από την ολοένα και περισσότερο άπληστη εκμετάλλευση της φύσης, την καθημερινή όξυνση των οικολογικών προβλημάτων καθώς επίσης από τα εσωτερικά δεσμά που περιβάλλουν τον α-φύσικο άνθρωπο της εποχής μας έγραψε αυτό το έργο. Ένα έργο διαχρονικό το οποίο θα είναι για τους μεγάλους και τα παιδιά μια ανάσα ανακούφισης και αισιοδοξίας.