Θεσσαλονίκη-Αθήνα

Τη στιγμή που το ασφυκτικά γεμάτο με κόσμο αεροπλάνο άρχισε να τροχοδρομεί αργά προς τον αεροδιάδρομο απογείωσης, εκείνος έκλεισε τα μάτια του ξεφυσώντας με αγωνία. Ασυναίσθητα έκανε μία σύντομη αναδρομή της ζωής του και η απογοήτευση δεν άργησε να πλημμυρίσει την καρδιά του. Το παρελθόν του έμοιαζε να είναι θεμελιωμένο πάνω σε αποτυχίες, σφάλματα και λάθος επιλογές, δεν είχε ποτέ του κατορθώσει να φέρει εις πέρας οτιδήποτε σημαντικό.

Το βουητό των κινητήρων του αεροσκάφους γέμισε την καμπίνα των επιβατών σχεδόν ταυτόχρονα με τη φωτεινή ένδειξη που άναψε και ενημέρωνε τους ταξιδιώτες να δέσουν τη ζώνη ασφαλείας τους. Ο Κώστας άνοιξε τα μάτια του και κοίταξε τους ανθρώπους γύρω του, χαμογελούσαν και συνομιλούσαν χαμηλόφωνα μεταξύ τους αγνοώντας πως το ταξίδι που σύντομα θα ξεκινούσε θα ήταν το πιο επικίνδυνο της ζωής τους. Με αγωνία σκέφτηκε για ακόμα μία φορά τι ετοιμαζόταν να κάνει, αλλά κυρίως για ποιον λόγο θα το έκανε. Η αεροπειρατεία ήταν η μοναδική λύση, καθώς η ζωή ενός μικρού παιδιού κρεμιόταν κυριολεκτικά από την έκβασή της...