Η διάκριση των λειτουργιών ως Συνταγματικός Κανόνας

Σειρά: ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ



Η μελέτη προβαίνει σε ερμηνεία του νομικού κανόνα διάκρισης των λειτουργιών. Κατά πρώτο λόγο αναλύει τον απόλυτο διαφορισμό των λειτουργιών σε αντιδιαστολή με το σχετικό χωρισμό των φορέων λειτουργιών.

Κατά δεύτερο λόγο εξετάζει τον τρόπο ένταξης των κρατικών πράξεων στις τρεις λειτουργίες. Μέσα από την κριτική στον οργανισμό και το λειτουργικισμό αναπτύσσεται ένα διαλεκτικό κριτήριο που δείχνει τον πρωτογενή οργανικό καθορισμό της νομικής φύσης, χωρίς αυτό να αποκλείει τη σχετική αυτονομία των λειτουργιών με ουσιαστική έννοια, όπως δείχνει η εκτενής αναφορά στη δικαιοδοτική λειτουργία. Συναφώς εισάγονται οι έννοιες των αποτελεσμάτων διόρθωσης και αφομοίωσης που προκαλεί η διασταύρωση λειτουργιών και διατυπώνεται ο βασικός «νόμος» της διάκρισης των λειτουργιών η τάση απόλυτης ισχύος του χωρισμού των φορέων λειτουργιών, δηλαδή η τάση αντιστοίχισης του με το διαφορισμό των λειτουργιών μέσα από περίπλοκες διαδικασίες που δείχνουν το δυναμικό χαρακτήρα και την ιστορικότητα της διάκρισης των λειτουργιών.