Απαντα τα θεατρικά Ι

Ο Γιώργος Διαλεγμένος έπεσε σαν μετεωρίτης στη θεατρική μας αγορά. Και αποδείχτηκε πάμφωτος γαλαξίας που απλώς υποδύθηκε τον κομήτη για να μας παραπλανήσει.
Νομίζω πως αυτή η παρομοίωση ερμηνεύει σχεδόν αποκαλυπτικά τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί στο χώρο των θεατρικών μας συναλλαγών αυτό ο λαϊκός είρωνας. Σαν τους αντάρτες των πόλεων, ο Διαλεγμένος "χτυπάει και φεύγει". Ενεργεί χωρίς μέθοδο, σύστημα, οργάνωση, σχέδιο ακόμη και χωρίς συγκεκριμένο σκοπό ή, καλύτερα, ο σκοπός του διαρκώς αναθεωρείται, λες και προσπαθεί να μπερδέψει τις διωκτικές αρχές.
Αλλάζει συνεχώς και στόχο και στόχαστρο και όπλο και θέση βολής. Αν τον ρωτήσεις, η αυτονόητη απάντηση που θα πάρεις είναι πως η ζωή έτσι είναι - έρμαιο της τύχης και διακύβευμα, δηλαδή ζαριά. Πουθενά αλλού στη λογοτεχνία μας και άλλος κανείς συγγραφέας δεν απέδειξε στην πράξη την ηρακλείτεια σύλληψη: "Ο χρόνος είναι ένα παιδί και παίζει ζάρια. Αυτός είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού".
Ο Διαλεγμένος πιθανόν μια τέτοια διατύπωση να την γελοιοποιήσει, ισχυριζόμενος πως ούτε τον Ηράκλειτο γνωρίζει ούτε τον σύγχρονο του έλληνα στοχαστή Κώστα Αξελό που ανέπτυξε τη θεωρία για την πλανητική σκέψη και την κυριαρχία του τυχαίου και της ζαριάς στο παιχνίδι του κόσμου...
Και όμως ο Διαλεγμένος όχι απλώς γνωρίζει χωρίς να έχει εντρυφήσει τον Ηράκλειτο και την ανάλογη μεγάλη περιπέτεια της κυβευτικής σκέψης, αλλά είναι ο ίδιος το παιδί που παίζει ζάρια και μάλιστα είναι το αλητάκι που παίζει με τσιμπημένα, φτιαγμένα ζάρια, που παίζει σε βάρος όλων μας τον "Παπά".
Αν με το ζόρι θελήσει κάποιος συστηματικός της ταξινόμησης να εντάξει τον Διαλεγμένο στο ειδολογικό φάσμα της θεατρικής γραφής θα αναφερόταν σε καραμπινάτη νατουραλιστική τεχνική. Αλλά αυτή η ψευδαίσθηση είναι η πάγια στρατηγική που διακρίνει τη δραματουργία του. Γιατί πίσω από την τάχα φωτογραφική και φωνογραφική ελλοχεύει ένας δαιμόνιος χλευαστής, που κάθε τόσο βγάζει το κεφάλι του και μας δείχνει τη γλώσσα του, ενώ τα παιχνιδιάρικα μάτια του μας οικτίρουν.
Ο Διαλεγμένος έγραψε μόνο αριστουργήματα. Δεν υπάρχει αδιάφορο, μέτριο ή αμφιλεγόμενο έργο του. Σπάνιο φαινόμενο στο παγκόσμιο θέατρο.
Αν σώνει και καλά πρέπει, για να διευκολύνουμε την έρευνα, να βρούμε μια αισθητική και ιδεολογική ετικέτα, θα τολμούσα να διατυπώσω την άποψη πως η δραματουργία του Διαλεγμένου ανήκει στο ποιητικό γένος με μια πρισματική συμπεριφορά, όπου η κάθε έδρα του πρίσματος εμφανίζεται με την περσόνα του λαϊκού ρομαντισμού, της λογοτεχνικής αλητογραφίας, του βίαιου εξπρεσιονισμού, του κριτικού ρεαλισμού και του γλωσσικού συμβολισμού, αφού η γλώσσα των έργων του ανάγει την νεοελληνική λαλιά στην περιωπή της μουσικής.
Παραδίδοντας τα έως σήμερα "Άπαντά" του στο κοινό, αναμένουμε το επόμενο "χτύπημά" του, για να έχουμε τη χαρά να δούμε τις παραπάνω διαπιστώσεις μας να χρεοκοπούν και να καταρρέουν.
ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ, Δεκέμβριος 2007

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ


Ένα αυτοπορτρέτο του Γιώργου Διαλεγμένου
Κώστας Γεωργουσόπουλος: Παις παίζων πεσσεύων
Ειρήνη Μ. Μουντράκη: Γιώργος Διαλεγμένος! ΣΤΟΠ.
Χάσαμε τη θεία στοπ
Μάνα μητέρα μαμά
Σε φιλώ στη μούρη
Μην ακούς τη βροχή
Παραστάσεις
Κριτικές
Χάσαμε τη θεία στοπ
Μάνα μητέρα μαμά
Σε φιλώ στη μούρη
Μην ακούς τη βροχή