Το πορτρέτο ενός ηγέτη

Υπό µίαν έννοια πρόκειται για πολιτικό φαινόµενο. Περισσότερο από 60 χρόνια στην πρώτη γραµµή. Αµφισβητούµενος, καταγγελλόµενος, λοιδορούµενος, κάποιες φορές συκοφαντούµενος, αλλά απίστευτα ανθεκτικός. Και πάντα πρωταγωνιστής, µαχητής, σηµαιοφόρος αγώνων, αταλάντευτα δε πιστός σε δύο απαρασάλευτες ιδέες: του φιλελευθερισµού και του «µητσοτακισµού».

Συγγραφέας προ εικοσιπενταετίας του πολύκροτου, λόγω Αποστασίας, δεύτερου τόµου της βιογραφίας του προέδρου και έκτοτε σταθερός συνοµιλητής, πολιτικός «εξοµολογητής» και «ανακριτής» του, ο καθηγητής Θανάσης Διαµαντόπουλος προσπαθεί µε το παρόν να σκιαγραφήσει µία προσωπογραφία του Κρητικού ηγέτη (µέσω, δε, αυτής να αποτυπώσει και τα βασικά χαρακτηριστικά της πολιτικής ζωής του τόπου κατά τις σχεδόν επτά δεκαετίες της ενεργού δράσης του).

«Ογκώδης», «τεράστιος», «άνθρωπος-ορχήστρα», αλλά και «κυνικός», «τοπάρχης», «βολονταριστής χωρίς µέτρο», «ανίκανος προς αυτοκριτική», «πάτερ φαµίλιας», «εγωλάτρης» ή «εγώπληκτος» είναι κάποιοι από τους χαρακτηρισµούς που ο συγγραφέας θεωρεί ότι µπορούν µε σχετική ακρίβεια να περιγράψουν το φαινόµενο «Κώστας Μητσοτάκης». Παράλληλα, βέβαια, δεν παρασιωπώνται, αντιθέτως καταβάλλεται προσπάθεια να αναλυθούν ακόµη και από ψυχολογικής πλευράς, οι σχέσεις του Χανιώτη πολιτικού µε τις άλλες µεγάλες φυσιογνωµίες της περιόδου, πρωτίστως ασφαλώς τον Κωνσταντίνο Καραµανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά ακόµη και τον Σοφοκλή Βενιζέλο, τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον Γεώργιο Ράλλη, τον Κώστα Καραµανλή, τον Αντώνη Σαµαρά κ.ά.