Ρόλοι και κώδικες στον ελληνικό κινηματογράφο 1950-1974

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ για ποιον λόγο σε ολον τον ελληνικο κινηματογράφο από το 1950 μέχρι και σήμερα το πρότυπο του gay όπως παρουσιαζεται ειναι του αστειου, του γκαφατζή, του χωρίς οικογένεια και της καρικατούρας γενικότερα;

Σε αυτο το εκπληκτικό βιβλιο που ουσιαστικά είναι η διδακτορική διατριβή του συγγραφέα στο Πάντειο πανεπιστήμιο, μελετάται ο τρόπος που αναπαριστάνονταν ο ομοφυλόφιλος στις φαρσοκωμωδίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου (1950-1974) με βασικό σκοπό να ερευνηθεί εάν υπήρχαν στις αναπαραστάσεις αυτές προκαταλήψεις, ρατσιστικές πεποιθήσεις, στερεότυπες απεικονίσεις και πως οι αναπαραστάσεις αυτές συνδέονταν με την κοινωνική πραγματικότητα.
Από την έρευνα προέκυψαν τα ακόλουθα συμπεράσματα:

1. Σχετικά με το επάγγελμα σε όλες τις ταινίες οι ομοφυλόφιλοι κάνουν συγκεκριμένα επαγγέλματα, όπως κομμωτής, διευθυντής καλλιτεχνικού γραφείου, σκηνοθέτης, χορογράφος κ.α.
Ο καλλιτεχνικός χώρος αποτελούσε πρόσφορο έδαφος για αυτούς. Αυτό ισχύει τόσο για την κινηματογραφική όσο και για την κοινωνική πραγματικότητα.

2.Προβάλλονται σχεδόν όλοι με την ιδία εμφάνιση, ενδυματολογικά έχουν στοιχειά και αξεσουάρ που υποδεικνύουν την ομοφυλοφιλία. Η ομιλία, οι κινήσεις αλλά και το λεξιλόγιο τονίζουν την εικόνα της θηλυπρέπειας. Η θηλυπρέπεια είναι το κυρίαρχο που επικρατεί σε όλο το δείγμα, σε αντίθεση με την κοινωνική πραγματικότητα που υπάρχουν θηλυπρεπείς αλλά και αρρενωποί ομοφυλόφιλοι.

3.Αναφορικά με την αλληλεπίδραση ομοφυλόφιλων ετερόφυλων, υπάρχει αποδοχή, προς τους ομοφυλόφιλους αλλά παράλληλα και μη αποδοχή. Τα ίδια ισχύουν και για την κινηματογραφική πραγματικότητα. Ερωτισμός και ερωτικά υπονοούμενα εντοπίζονται τόσο στην κινηματογραφική όσο και στην κοινωνική πραγματικότητα εκ μέρους των ομοφυλόφιλων αλλά και των ετερόφυλων προς αυτούς.

4.Η παρενδυσία επικρατεί στις παλιές ελληνικές κωμωδίες σε πολλές μορφές, είτε ως απλή μεταμφίεση, είτε επιτελώντας το φύλο.

Εν κατακλείδι, οι φαρσοκωμωδίες του ελληνικού κινηματογράφου. με σκοπό να προκαλέσουν το γέλιο και να γίνουν αποδεκτές από το ευρύ κοινό μετέφεραν στην οθόνη με υπερβολή την εικόνα του ομοφυλόφιλου που υπήρχε στην κοινωνία, επιδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο αναπαραγωγή στερεότυπων, κοινωνικό στίγμα, προκατάληψη και ρατσιστικές συμπεριφορές.