Σύμμικτα, Δ Τόμος Ι 1931-1963

Η ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΜΟΝΗΣ
"Πρέπει να φυλαγόμαστε πάντοτε από την αμάθεια, την ηλιθιότητα και την κακοπιστία κι από την σύνθεσή τους, τον φανατισμό, πού δεν είναι σε θέση να διακρίνουν την επιστήμη από την πολιτική και την αλήθεια από την σκοπιμότητα, κι ο μόνος τρόπος να νικήσουμε κι αυτούς τους αντιπάλους, είναι να ξαναλέμε τακτικά τις βασικές αλήθειες της ιστορίας μας". Το παράθεμα αυτό του Κ. Θ. Δημαρά, από κείμενό του τού 1952, "πάντα επίκαιρο", χρησιμοποίησε ο Φίλιππος Ηλιού για να κλείσει τη δική του εισήγηση, το 1993, στην Επιστημονική Συνάντηση πού διοργάνωσε το Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών τιμώντας τη μνήμη του ιδρυτή του. Με τον τίτλο της εισήγησης εκείνης, δέκα χρόνια αργότερα, τον Οκτώβριο του 2003, επέγραψε ο Φίλιππος το κομψό τομίδιο των εκδόσεων Ερμής με Τρία κείμενα για τον Κ. Θ. Δημαρά, το οποίο αποτελεί και την καλύτερη εισαγωγή στο έργο πού προλογίζουμε εδώ. [. . .] "Λόγια περί μεθόδου" τιτλοφόρησε ο Φίλιππος Ηλιού τη δική του ανθολόγηση από τις επιφυλλίδες του Κ. Θ. Δημαρά, τέταρτο μέρος της σειράς των Συμμίκτων η οποία είχε σχεδιαστεί με τη συνεπικουρία του συγγραφέα. Σε συνέντευξη πού παραχώρησε εκείνος λίγες μέρες πριν το δικό του τέλος και δημοσιεύτηκε την επαύριο του θανάτου του, τον Φεβρουάριο του 1992, ο Δημαράς μνημόνευσε τη δίτομη συναγωγή "με τον θυμοσοφικό τίτλο" Λόγια περί μεθόδων, "παραφρασμένο από το μελέτημα του Καρτεσίου Λόγος περί μεθόδου". Παρά ταύτα, ο τίτλος, έτσι όπως τον παρέδωσε ο Φίλιππος Ηλιού, είναι πιθανόν πιο συμβατός με την εμμονή του Δημαρά να μιλά για μέθοδο σε ενικό αριθμό και μεθοδεύσεις σε πληθυντικό: "ότι ονομάζουμε μέθοδο δεν είναι τίποτε άλλο από την εφαρμογή των κανόνων της ηθικής και της λογικής στην διεξαγωγή του έργου μας", δεν παύει να επαναλαμβάνει και στις σελίδες που ακολουθούν. Από κει και πέρα υπάρχουν οι μεθοδεύσεις, οι τεχνικές, "αυτό που λένε οι Γάλλοι modalites".

(από την εισαγωγή της έκδοσης)