Κατάλογοι 15-21 Α

Σαράντα ολόκληρα χρόνια μετά την έκδοση των πρώτων Καταλόγων «1-4» και δώδεκα χρόνια μετά την έκδοση των τελευταίων «13-14» ο Δημήτρης Δημητριάδης επιστρέφει θαρραλέα στην ποίηση με νέο υλικό Καταλόγων («15-21») και δηλώνει πιο παρών από ποτέ.

«[…]
αυτός που το πρόσωπό του καθρεφτίζεται στο
πρόσωπό σου αυτός που σ’ έχει σκοτώσει αυτός σ’
ακολουθεί μέχρι το τέλος τού δρόμου και
σε περιμένει εκεί μέχρι να ξαναπεράσεις για να σ’
ακολουθήσει μέχρι την αρχή τού δρόμου αυτός
που σ’ έχει σκοτώσει αυτός που σ’ έχει σκοτώσει αυτός
που μιλάει την γλώσσα που μόνον εσύ καταλαβαίνεις
αλλά όταν την μιλά αυτός δεν την καταλαβαίνεις
αυτός που περπατά με τα πόδια σου αυτός
που τον βρίσκεις μες στην τσέπη σου αυτός που έχεις
τα μαλλιά του αυτός που έχει τα μαλλιά σου αυτός
που κάθε φορά σε γυρίζει πίσω και σε βάζει ξανά ν’ αρχίσεις
και σε γυρίζει ξανά πίσω αυτός που κάνει όλη
την διαδρομή στην θέση σου κι εσύ τον βλέπεις να φτάνει
εκεί όπου έφτασες εσύ αυτός που σ’ έχει σκοτώσει
αυτός που έχεις τα μαλλιά του αυτός που έχεις τα μάτια του
αυτός που έχει τα μάτια σου αυτός που σε γδύνει
σε βάζει να τον φορέσεις αυτός που μιλάει στην θέση σου
αυτός που κάθε βράδυ κουβαλάει αυτό που έχασε
αυτός που τρέχει δίπλα σου και σου ψιθυρίζει ότι έχασε αυτό
που έχει αυτός που κάθε βράδυ σε σκοτώνει αυτός
που κάθε βράδυ σε σκοτώνει αυτός που σε σκότωσε Ποιος
είν’ αυτός που πηγαίνει μαζί σου με το πρόσωπό του
μέσα στο πρόσωπό σου με τα χέρια του γύρω απ’ τον λαιμό σου τρίβοντας
……….λιώνοντας τα νεύρα σου πάνω στα δόντια του
τρίβοντας λιώνοντας τα νεύρα του πάνω στα δόντια σου ποιος
είν’ αυτός πριν φτάσεις στο τέλος τού δρόμου
σ’ αναγκάζει να φτάνεις στο τέλος τού δρόμου πριν φτάσεις
στο τέλος τού δρόμου να φτάνεις στο τέλος πριν
να φτάνεις στο τέλος ποιος είν’ αυτός που σ’ έχει σκοτώσει
Περνάς εμπρός απ’ τα σπίτια και βλέπεις απ’ όλα
τα σπίτια να βγαίνει η σορός σου μπροστά σε κάθε σπίτι
ν’ ανοίγεται ο τάφος σου ν’ ακούγεται
ο υβριστικός σου επικήδειος πάνω απ’ όλους τούς τάφους σου
Βλέπεις απ’ όλα τα σπίτια να βγαίνει η σορός σου
να κατεβαίνει το φέρετρό σου μέσα σε τάφους που
ανοίχτηκαν μπρος σε κάθε σπίτι ακούς τους υβριστικούς
επικήδειους που εκφωνούνται πάνω απ’ όλους τούς τάφους σου
……….Σκύβουν όλοι πάνω απ’ όλους τους τάφους σου
φτύνουν μέσα φτύνουν σκύβουν όλοι πάνω απ’ όλους τούς
τάφους σου φτύνουν μέσα Γεμίζουν τούς τάφους σου
φτύνοντας Ποιος είν’ αυτός που τρέχει δίπλα σου με την
γλώσσα του μέσα στ’ αφτί σου επαναλαμβάνει
επαναλαμβάνει θα πληρώσεις για το ψέμα θα πληρώσεις
για το ψέμα κι η γλώσσα του φτάνει μέχρι την
καρδιά σου δεν υπάρχει τίποτα να σε βοηθήσει να τραβήξεις

την καρδιά σου απ’ αυτήν την γλώσσα που φτάνει
μέχρι την καρδιά σου κι επαναλαμβάνει δεν θα μπορέσεις τίποτ’
άλλο δεν θα μπορέσεις τίποτ’ άλλο ξανά ποτέ ξανά
Ποιος είν’ αυτός που σου τρώει τα μάτια σού μειώνει τα άκρα
σού στραβώνει το στόμα βάζει το πρόσωπό σου
να μισεί το πρόσωπό σου αυτός που θέλεις να σκοτώσεις αυτός
που σκοτώνεις αυτός που σκοτώνεις αυτός που
έχεις σκοτώσει αυτός που τρέχει δίπλα σου με την γλώσσα του
μέσα στ’ αφτί σου και σου τρώει τα μάτια σε βάζει
να μισείς το πρόσωπό σου λιώνει τα μέλη σου λιώνει τα οστά σου
αυτός που θέλεις να σκοτώσεις απ’ την αρχή ως
το τέλος τού δρόμου πάλι και πάλι χωρίς αρχή χωρίς τέλος
[…]»