Χαράμι

Αναμοχλεύοντας το παρελθόν, η θελκτική ανασύνθεσή του, αναδύει από τα ερείπια γεγονότα μιας πραγματικότητας, που ζωντανεύει μέσα στην ατέρμονη ροπή του χρόνου.
Η συνολική αδράνεια μέσα στο διαδοχικό κενό μιας παρελθούσης κατάστασης, γεννά μύθους, αναζητά ήρωες, πλάθει ιστορίες, τακτοποιεί εκκρεμότητες και αφήνει την φαντασία να ωραιοποιεί τα δυσνόητα που έχουν χάσει την σημασία τους.
Οι θριαμβευτικές συναντήσεις των συγκεχυμένων αναμνήσεων, αναζητούν διέξοδο μέσα από τις μοιρολατρικές αντιλήψεις, τα ένοχα μυστικά, τους ανεκπλήρωτους έρωτες, τις άνομες πράξεις, που πρέπει να υπερασπιστούν την αλήθεια τους, μέσα στην συλληφθείσα αναγκαιότητα της στιγμιαίας καταγραφής.
Η κοινωνική ανισότητα, η φτώχεια, η φρίκη του πολέμου, η βασανιστική αναζήτηση μιας ευδαίμονος ζωής, εγείρουν την φαντασία που γίνεται εφευρέτης του τραγικού και ακολουθεί την φλεγματική ενατένιση του αναπόφευκτου. Και τότε διαπιστώνεις πως όταν η μοίρα σκηνοθετεί τις ζωές των ανθρώπων, η όποια υπερβολή της φα ντασίας δεν μπορεί να ξεπεράσει την πραγματικότητα. Η μυθοπλασία όταν αντλεί την έμπνευσή της από την σκοτεινή επικράτεια του χθες και τις ξεχασμένες ιστορίες των ανθρώπων, γίνεται αρωγός μιας διδαχής που αναδίνεται για να μας ενθυμίσει την οφειλή ενός ελάχιστου αφιερώματος στην μνήμη των ηρώων. Είναι ένας μεγάλος συνεπαρμός αυτή η εμπειρία. Είναι μια ευγενική πράξη η καταγραφή της λαικής ιστορίας.