0
Your Καλαθι
Κόρη αδάμαστη
Έκπτωση
30%
30%
Περιγραφή
Είναι το δεύτερο ποιητικό βιβλίο του Πάνου Δημητρόπουλου, που είναι στιχουργός , συνεργάτης πολλών νέων Ελλήνων συνθετών. Είναι γνώστης της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας, και δεινός αναγνώστης της ευρωπαϊκής και διεθνούς παιδείας όπως και σχολιαστής των εικαστικών τεχνών της εποχής μας .
Ιδανικό του είναι μια ποίηση διαχρονική και αρχέγονη. Ο τόπος όπου μεγάλωσε, η Αρχαία Ολυμπία, τον ακολουθεί σαν μυστική φωνή, την οποία όμως ο ίδιος σμιλεύει με τρόπο προσωπικό και σύγχρονα επικό .
Η Κόρη Αδάμαστη έχει πρόσφατα μελοποιηθεί από τον Λουκά Θάνο και παρουσιάστηκε στο κοινό σε συναυλίες τον Ιούλιο του 2020. Ο συγγραφέας γεννήθηκε το 1977 στο Μόντρεαλ του Καναδά. Γράφει στίχους για τραγούδια, μεταδράζει θέατρο και γράφει για θέατρο. Από το 2010 ασχολείται με την ανανέωση και τη λειτουργία της ιστορικής «Μπουάτ Απανεμιά» στην Πλάκα.
Κόρη αδάμαστη/ των αγριμιών μητέρα / τώρα που σμήνος μέλισσες / κεντρίζει τους ανθούς σου / κι η γύρη σου ολόλευκη / στον άνεμο σκορπιέται / θυμήθηκα την άνοιξη / που ανάσαινα ο ίδιος / τα θερισμένα όνειρα / τις πέτρες και το μόχθο / τις ευωδιές του βίου σου / τα χρώματα της σκέψης / κι ας μη γυρνά ο καπνός / ξανά απ’ τον ουρανό σου / κι ας μη, με όρκους δένονται / άνθρωποι και λιοντάρια / κοντά σου θα πορεύομαι / αδρός όπως η νύχτα / μ’ ένα μολύβι και χαρτί / ώς την κοινή μας μοίρα.
Ιδανικό του είναι μια ποίηση διαχρονική και αρχέγονη. Ο τόπος όπου μεγάλωσε, η Αρχαία Ολυμπία, τον ακολουθεί σαν μυστική φωνή, την οποία όμως ο ίδιος σμιλεύει με τρόπο προσωπικό και σύγχρονα επικό .
Η Κόρη Αδάμαστη έχει πρόσφατα μελοποιηθεί από τον Λουκά Θάνο και παρουσιάστηκε στο κοινό σε συναυλίες τον Ιούλιο του 2020. Ο συγγραφέας γεννήθηκε το 1977 στο Μόντρεαλ του Καναδά. Γράφει στίχους για τραγούδια, μεταδράζει θέατρο και γράφει για θέατρο. Από το 2010 ασχολείται με την ανανέωση και τη λειτουργία της ιστορικής «Μπουάτ Απανεμιά» στην Πλάκα.
Κόρη αδάμαστη/ των αγριμιών μητέρα / τώρα που σμήνος μέλισσες / κεντρίζει τους ανθούς σου / κι η γύρη σου ολόλευκη / στον άνεμο σκορπιέται / θυμήθηκα την άνοιξη / που ανάσαινα ο ίδιος / τα θερισμένα όνειρα / τις πέτρες και το μόχθο / τις ευωδιές του βίου σου / τα χρώματα της σκέψης / κι ας μη γυρνά ο καπνός / ξανά απ’ τον ουρανό σου / κι ας μη, με όρκους δένονται / άνθρωποι και λιοντάρια / κοντά σου θα πορεύομαι / αδρός όπως η νύχτα / μ’ ένα μολύβι και χαρτί / ώς την κοινή μας μοίρα.
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις