Ένα πιάνο με ουρά πιθήκου

Όλα ξεκινάνε σ' ένα τσίρκο.
Ο φιλόμουσος διευθυντής του, ο κυριος Βερναρδόπουλος, φέρνει για το γερο-κλόουν ένα πιάνο με ουρά.
Το πιάνο λάμπει, το πιάνο αστράφτει και η κυρία Πιθηκίδου, η σπουδαία ακροβάτισσα που θέλει να θεωρείται και σπουδαία μητέρα, αναφωνεί:
«Επειγόντως, τα παιδιά μου πρέπει να μάθουν μουσική!»
Μπορούν όμως οι πίθηκοι να γίνουνε πιανίστες;





Τι συμβαίνει όταν η μουσική εισβάλλει αναπάντεχα στη ζωή τριών μικρών πιθήκων που ζουν προστατευμένοι στο φιλικό περιβάλλον ενός τσίρκου; Απλούστατα: τίποτα πια δεν είναι ίδιο... Από τη στιγμή που ο «τεράστιος μαύρος όγκος ενός πιάνου που λάμπει εκτυφλωτικά» καταλαμβάνει τη σκηνή, από τη στιγμή που ο γερο-κλόουν κ. Γερολυκάτος αρχίζει να παίζει στο κλαβιέ τις μελωδίες του και τα μικρά πιθηκάκια να προσπαθούν να τον μιμηθούν, όλα, σ' αυτόν το μικρόκοσμο των ζώων, αλλάζουν. Λες και οι ήχοι του πιάνου απελευθερώνουν τη μαγεία, προκαλούν το παράδοξο, ανατρέπουν τους νόμους της φύσης. Λες και δεν είναι παρά η μουσική που προτρέπει τα τρία πιθηκάκια της ιστορίας μας να ανταποκριθούν στο κάλεσμα της φύσης τους: να ξεκινήσουν ένα μακρύ ταξίδι αναζήτησης, με προορισμό τη μακρινή πατρίδα τους, την «Ιθάκη των πιθήκων που τη λένε Αφρική» και όχημα, σχεδία, μαγικό χαλί, το μαύρο τους πιάνο. Η Αγαθή Δημητρούκα, γνωστή στιχουργός και μεταφράστρια, που τα τελευταία χρόνια, «χάρη στο γιο της και τους φίλους του», γράφει και μεταφράζει για παιδιά, μας δίνει ένα πολύχρωμο, χαριτωμένο, ολοζώντανο, τρυφερό παραμύθι, όπου τα στιχάκια των τραγουδιών (πώς θα μπορούσαν να λείπουν;) εναλλάσσονται με σπαρταριστούς διαλόγους, οι έμμεσες αναφορές σε άλλα κείμενα (ακόμη και στην Καινή Διαθήκη) συμπλέκονται με τη θαυμαστή γεωγραφία των τόπων και των παραδόσεων και όπου το χιούμορ συναγωνίζεται την αχαλίνωτη και τόσο παρηγορητική φαντασία.



ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΙΝΑ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 23/05/2003