Αντί γλάροι, κόρακας σιμώνει τον ψαρά

Τα δύο έμμετρα μακροσκελή αφηγήματα τα οποία περιέχει το παρόν βιβλίο προβάλλουν κυρίως τα αλληλέγγυα συναισθήματα των ανθρώπων μιας άλλης, απόμακρης εποχής.
Και όπως χρονικά απέχουν οι σημερινές εποχές ανθρώπων, από εκείνες στις οποίες έζησαν οι διάφοροι χαρακτήρες οι οποίοι πρωτοστατούν στα εν λόγω δύο Αφηγήματα, το ίδιο απέχουν κι εκείνες από τις τωρινές γενιές: στο είδος συναισθήματος, στον τρόπο επικοινωνίας και συμπεριφοράς, όπως και στον τρόπο δράσης.
Υπήρχε περισσότερη ειλικρίνεια και σταθερότητα στις μεταξύ τους σχέσεις, τότε, διότι υπαγόρευαν τις ενέργειες της ψυχής τους οι αρετές: της δικαιοσύνης, της σωφροσύνης, της αλληλεγγύης, της φιλαλληλίας (αμοιβαία αγάπη, αλτρουϊσμός). Σχετικά λέει ο μεγάλος Σταγειρίτης φιλόσοφος:
"Διότι σε κανένα άλλο από τα ανθρώπινα έργα υπάρχει τόση μεγάλη σταθερότητα όση υπάρχει στις ενέργειες, οι οποίες γίνονται σύμφωνα προς την αρετή (κάλλος ψυχής· η έφεσις και η ικανότης να πράττει κάποιος το αγαθό, το καλό: ηθικά, κυρίως, αλλά και υλικά). Διότι οι εν λόγω ενέργειες φαίνονται ότι είναι περισσότερο σταθερές και από τις επιστήμες (γνώσεις)· απ’ αυτές δε ακριβώς τις ενέργειες οι περισσότερο απ’ όλες τις άλλες αξίες τιμής είναι και περισσότερο σταθερές... και δεν λησμονούνται ποτέ αυτές οι ενέργειες". Γι’ αυτό και εμείς προτιμούμε και περιβάλλουμε με εκτίμηση τους φιλάλληλους ανθρώπινους χαρακτήρες.