Η αρχαία σκουριά

ίσως ένα από τα καλύτερα της Νοελληνικής Λογοτεχνίας. Αν και αναφέρεται στα γεγονότα της Νομικής και του Πολυτεχνείου, αυτό που εγώ αποκόμισα είναι ένα αποκαλυπτικο βιβλίο για τις οικογενειακές σχέσεις, τις σχέσεις τον δύο φύλων, την ψυχολογική βία στις σχέσεις και φυσικά το παρακράτος της εποχής. Θίγει πολλά ταμπού, ευκολο ανάγνωστο με βαθύτερα νοήματα.

Εδώ έχουμε ένα αληθινά λογοτεχνικό επίτευγμα. Καθαρή γυναικεία γραφή, η οποία γίνεται ολοφάνερη σε κάθε σημείο του κειμένου. Πρόκειται για την πρωτοπρόσωπη εξομολόγηση μιας νεαρής κοπέλας της μεγαλοαστικής τάξης, δοσμένη με εξαιρετική ευαισθησία αλλά και σκληρότητα σε πολλά σημεία, που διεκτραγωδεί κατά τη διάρκεια της χουντικής επταετίας τη δύσκολη πορεία της προς τη γυναικεία χειραφέτηση και την ιδεολογικοπολιτική της ωρίμανση. Εσωτερικός μονόλογος όπου συμπλέκονται ζητήματα ψυχής, ονειροπολήσεις, στομωμένες ερωτικές και αδιέξοδες ιστορίες και αφηγήσεις αντιστασιακής δράσης με φόντο το μεγαλοαστικό περιβάλλον μιας οικογένειας που καταρρέει με πάταγο. Έξοχες περιγραφές της γυναικείας ψυχοσύνθεσης, όπου το ανικανοποίητο του συναισθήματος και η συνεχής ιδεολογική αναζήτηση στο χώρο της τότε Αριστεράς έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο καταδεικνύοντας το ποιόν μιας γενιάς πολιτικοποιημένης. Εξαιρετική επίσης, αν και σε δεύτερο πλάνο, η κατάδυση της συγγραφέως στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, όπου με αφαιρετικό και ανθρωποκεντρικό τρόπο περιγράφει το συγκεκριμένο ιστορικό συμβάν.
Νομίζω ότι το παρόν μυθιστόρημα είναι από τα πιο δυνατά έργα της Μ. Δούκα και όποιος το διαβάσει θα νιώσει πολλαπλά κερδισμένος κυρίως γιατί, πέρα και πάνω από όλα όσα έχω γράψει, πρόκειται για καθαρή λογοτεχνία από όλες τις επόψεις.

Αποδίδει με έναν ριζοσπαστικό και εξαιρετικά αιχμηρό λόγο την εποχή από το 65 μέχρι και τη μεταπολίτευση με αναδρομές σε μικρασιατική καταστροφή,μεσοπόλεμο,Β παγκόσμιο,εμφύλιο.Φοβερά κουραστικό όμως ως προς την πλοκή,σχετικά αργόσυρτο...