Σταβέντο και σοφράνο

Είκοσι πέντε αληθινές ιστορίες, τυλιγμένες με την σαγήνη του μύθου. Ή, εικοσιπέντε μύθοι, αληθινοί σαν ιστορίες. Ιστορία ή μύθος και τα δυο έχουν πλαστεί από τον άνθρωπο. Ιστορίες και μύθοι που τον καταβαραθρώνουν ή τον ανασταίνουν.

Στο καράβι της ζωής, άλλοτε στεκόμαστε από την προσήνεμη πλευρά (σοφράνο), εκεί που οι αέρηδες και οι καταιγίδες χτυπούν και δοκιμάζουν τη δύναμή τους πάνω στο σκαρί και άλλοτε στεκόμαστε στην υπήνεμη πλευρά (σταβέντο) και απολαμβάνουμε τον ήλιο και τη νηνεμία. Άμα αλλάξει ρότα το καράβι, πέφτουμε ξαφνικά στα δύσκολα ή στην απανεμιά. Όλα είναι μέσα στη ζωή μας. Και τα εύκολα και τα δύσκολα· και τα κατσούφικα και τα γελαστά. Σημασία έχει, αν παίρνουμε τη ζωή μας σαν ένα ταξίδι που εμείς ορίζουμε τον προορισμό του, ή αν αφηνόμαστε να μας παρασύρει το ρυάκι, σαν το αδέσποτο φύλλο που πέφτει από το δένδρο, και αρμενίζει κατά τα κέφια του νερού με άγνωστο μέλλον.

Σε τούτο το βιβλίο ο σπαραγμός και ο βαθύς πόνος, η απόγνωση και η απελπισία, διαδέχονται την χαρά, την ψυχική ανάταση, την ελπίδα, την αισιοδοξία. Μια αέναη εναλλαγή, που είναι η ουσία της ζωής. Σταβέντο και σοφράνο λοιπόν...